ماده 82 ـ
زنداني تحت نظارت کامل و طبق مقررات، مجاز به داشتن ارتباط با بستگان و آشنايان خود ميباشدواين ارتباط بوسيله ملاقات وکاتبه انجام ميپذيرد.
ماده 83 ـ
محل ملاقات عمومي زندانيان بايد مجهز به ديوار هاي شيشه اي نشکن ووسائل تلفن و لوازم ضد صوت باشدووسائل ارتباطي مذکور بايد طوري تعبيه گردد که هنگام ملاقات و مکالمه زندانيان با اشخاص مزاحمت براي سايرين فراهم نگردد و مکالمات به سهولت انجام پذيرد.
ماده 84 ـ
زوج يا زوجه، پدريامادر، برادر و خواهر و فرزندان زنداني حقدارند طبق شرايط ملاقاتهاي هفتگي با زنداني ملاقات کنند و سايربستگان و دوستان زنداني در صورت لزومن با کسب اجازه از طرف رئيس زندان ميتوانند ملاقات کنند.
ماده 85 ـ
زندانيان ميتوانند با همسروفرزندان و پدر ومادر و برادر و تخواهر خود با حضور مأمور مراقب ملاقات حضوري نمنايند.
ماده 86 ـ
زندانيان مؤسسات کشاورزي، صنعتي و خدماتي نيزميتوانند حداقل هفته اي يکبار با اشخاص مذکور درماده 84 ملاقات نمايند. محل ملاقات اين گروه از زندانيان در محل مناسبي که به اين منظوراختصاص داده ميشود انجام خواهد شد دراينصورت حضور يک مأمور مراقب ضروري است.
87 ـ
زندانيان با موافقت رئيس زندان درمواردي ميتوانند ملاقات خصوصي بدون حضور مراقب با همسرو فرزندان خود داشته باشند.
ماده 88 ـ
در صورتيکه ملاقات متهمي مخالف حسن جريان بازپرسي يامحاکمه باشدبازپرس يا دادستان ميتوانند کتباً ملاقات بازنداني را ممنوع اعلام نمايند. دراينصورت ملاقات با زنداني فقط با اجازه بازپرس مربوط يا داديارتحقيق يا دادستانامکان خواهد داشت.
ماده 89 ـ
وکلاي دادگستري درصورت داشتن و کالتنامه رسمي براي حفظ حقوق موکل زنداني خود هر موقع ضرورت ايجاب نمايد ميتوانند درساعات اداري به زندان مراجعه و با ارائه و کالتنامه رسمي به رئيس زندان ودرصورت امکان در اتاق مخصوص ومجزا ار اتاق ملاقات عمومي با موکلان خود ملاقات نمايند ودرصورت ممنوع الملاقات بودن زنداني، ملاقات با نظرمقامات قضائي مربوط انجام ميگيرد.
ماده 90 ـ
ملاقات دادستان وبازپرس يا داديار تحقيق درحوزه قضائي که در خواست شود بايدبدون حضورنگهبان انجام گردد.
ماده 91 ـ
برنامه ملاقات عموميدرهرزندان ازنظرروزو ساعت متناسب با فصول سالو نياز هر محل بوسيله رئيس زندان تهيه و با تصويب مدير کل مربوطه آگهي ميشود.
ماده 92 ـ
رئيس زندان بايدتسهيلات ملاقات زندانيان بيماررا که در بيمارستان بستري بوده يا قادر بحرکت نيستند با نظر پزشک فراهم آورد.
ماده 93 ـ
ردوبدل کردن نامه و اشياء مجاز بدون اجازه رئيس زندان بهر نحو ازانحاء بين ملاقات کننده و زنداني بکلي ممنوع ميباشدو مأمور ملاقات موظف به حفظ انتظام و انضباط کامل واجرايدقيق ملاقات خواهد بود.
ماده 94 ـ
ملاقات اتباع بيگانه بايد با حضور يک نفرمترجم رسمي انجام شده مگر آنکه مکالمات بزبان فارسي انجام گيرد، پرداخت دستمزدمترجم بعهده متقاضي يا انجمن حمايت زندانيان است.
ماده 95 ـ
ملاقات نمايندگان سياسي وکنسولي با اتباع زنداني خود با معرفي وزارت امور خارجه و با اجازه رئيس سازمان خواهد بود.
ماده 96 ـ
زندانيانيکه کشورآنها درايران نمناينده سياسي ندارند ميتوانند با رعايت ماده فوق بانماينده سياسي وکنسولي دولتي که سرپرستي آنها را بعهده گرفته ملاقات نمنايند.
ماده 97 ـ
در تمام مواردي که شخص خارجي بازنداني ملاقات مينمايد بايدبا حضور يکنفرمأمورانتظامي زندان اين امرصورت گيرد و صحبت بايدبدون نجوا و با صدايبلند باشد. اگر مأمورمسئول ملاقات موضوع مذاکره طرفين رابرخلاف مقررات ونظامات داخلي زندان تشخيص دهد بايدبه ملاقات خاتمه دهدو چگونگي امر را به رئيس زندان گزارش نمايد.
ماده 98 ـ
رؤساي زندانها بايد ترتيبي اتخاذ نمايند تا سالن انتظار جهت استقرارملاقات کنندگان مجهز به سرويس، فروشگاه و ساير وسائل رفاهي باشد و تدابيري اتخاذ گردد تا ملاقات کنندگان از مسير مخصوص جداي از محوطه عمومي زندان به قسمت محل ملاقات هدايت شوند.
ماده 99 ـ
زنداني که ممنوع الملاقات نباشد ميتواند حداکثر در هفته دو نامه با رعايت موازين شرعي و قانوني بعنوان اشخاص مشروحه زير نوشته و بوسيله نامه رساني زندان ارسال دارد.
نامه به همسر و فرزندان، پدر و مادر، برادر و خواهر، قيم قانوني و وکيل رسمي خود يا بديگر بستگان و دوستان نزديک خود نامه به مراجع رسمي با حضور مسئول قسمت ارسال نامه ها امضاء و انگشت زده ميشود و اثر انگشت و امضاء نويسنده وسيله مسئول فوق گواهي شده و با مهر قسمت مربوطه ممهور ميگردد.
ماده 100 ـ
در مواقع ضروري و فوق العاده زنداني ميتواند با اجازه رئيس زندان بيش از حد مقرر با بستگان خود يا مقامات صلاحيتدار قانوني باکسانيکه بنحور از انحاء در تعليم و تربيت و حل مشکلات شخصي و خانوادگي واجتماعي او صالح و مؤثر باشند با رعايت مقررات مربوط مکاتبه نمايد.
ماده 101 ـ
نامه هاي صادره و وارده زنداني بايد بوسيله رئيس زندان يا مسئول قست ارسال نامه هاي زندانيان که بايد از بين مأموران مجرب و مورد اعتماد زندان انتخاب شود دقيقاً بررسي ومطالعه شده و پس از امضاء و مهر قسمت مذکور به مقصد ارسال شود.
ماده 102 ـ
نامه هائي که مندرجات آن مفسده انگيز يامخالف بانظامات زندان يا خلاف نظم عمومي و اخلاق حسنه و عفت عمومي بوده و موجب هتک حرمت اشخاص شود يامتضمن الفاظ رکيک و مستهجن و فحش و ناسزا و تهديد و يا تهمت وافترا باشد همچنين عرض حالهاي غير موجه و مکرر درباره موضوعاتي که قبلامورد رسيدگي قرار گرفته و تهيه وارسال آنها صرفاً بمنظور مزاحمت نوشته شده باشد بدستور رئيس زندان ضبط شده و نويسنده نامه طبق مقررات اين آئيننامه تنبيه و تحت تعقيب جزائي قرار خواهد گرفت.
ماده 103 ـ
کليه نامه هاي صادره و نام و نام خانوادگي وشماره زنداني نويسنده نامه و عنوان گيرنده بايد در دفتر مخصوص ثبت گردد.
ماده 104 ـ
زندانيان اتباع خارجه ميتوانند از طريق وزارت امور خارجه يا نماينده سياسي و کنسولي خود مکاتبه نمايند و نامه هاي آنها بايد طبق مقررات اين آئيننامه بررسي و به مقصد فرستاه شود.
ماده 105 ـ
درمواقع ضروري ارتباط زنداني به وسيله تلگراف با اشخاص يا مقامات رسمي با رعايت مقررات اين آئيننامه و موافقت قبلي رئيس زندان بلااشکال است.
ماده 106 ـ
واحدهاي بازرسي اداراتکل موظفند براي هر زندان صندوق شکايات تهيه و در دسترس زندانيان قراردهند تا دز صورتيکه زندانيان از امور بازداشتگاه يا زندان شکايت داشته باشند بتوانند شکايت خود را با ذکر دليل ضمن نامه اي که هويت دقيق زنداني روي پاکت قيد شده باشد مستقيماً در صندوق مذکور قرار دهند اين صندوق هر ده روز يکبار توسط بازرس اداره کل باز و شکايت آن بوسيله واحد بارزسي تعيين تکليف ميشود.
ماده 107 ـ
توزيع و قبول نامه هاي زندانيان از ساعت 11 صبح الي 14 ميباشد. جز در موارد اضطراري و يا وصول تلگراف.