ماده 220 ـ
در مواردي از قبيل ازدواج فرزندان، فوق بستگان نسبي يا سببي درجه اول از طبقه اول يا ابتلاء آنان به بيماري كه به علت آن براي مدت طولاني قادر به حركت نباشد، رئيس زندان مي تواند زنداني را تحت مراقبت مأمورين با لباس شخصي به مدت حداكثر 8 ساعت به خارج از زندان اعزام دارد. و پس از ملاقات يا پايان مراسم به زندان اعاده مي گردد. موضوع لازم است به دادستان يا داديار ناظر زندان گزارش شود.
تبصره: اعطاي مرخصي موضوع اين ماده به زندانيان تحت قرار موكول به كسب نظر داديار يا بازرس مربوط مي شود.
ماده 221 ـ
در مواردي كه زنداني به لحاظ نوع جرم، شخصيت، اخلاق و رفتار در ايام تحمل حبس استحقاق تشويق را داشته باشد به تشخيص رئيس زندان و با موافقت دادستان يا داديار ناظر زندان هر شش ماه حداكثر 3 روز با اخذ تأمين لازم اقدام خواهد شد.
ماده 222 ـ
اعطاي مرخصي به زنداني به دو روش با مراقبت و بدون مراقبت با رعايت ساير موارد اين آئيننامه صورت مي گيرد.
تبصره: مرخصي با مراقب حداكثر به اندازه يك شيفت كاري مأمورين زندان خواهد بود. حداكثر 8 ساعت.
ماده 223 ـ
علاوه بر رئيس زندان، مقامات قضائي رسيدگي كننده به پرونده زنداني و دايار ناظر زندان مي توانند در صورت نياز و با رعايت اين آئيننامه به زنداني مرخصي اعطا نمايند.
تبصره 1 ـ مرخصي اعطائي از سوي مقامات قضائي در صورتي اجرا مي شود كه اخلاق و رفتار زنداني مورد تأييد مسئولين زندان باشد.
تبصره 2 ـ زنداني در هر شش ماه نمي تواند بيش از يك بار مرخصي استفاده كند و زماني كه در مرخصي بسر مي برده حق خروج از حوزه قضائي مربوطه را ندارد مگر با اجازه كتبي دادستان و با اطلاع كتبي به زندان.
تبصره 3 ـ به كسانيكه در باز داشت موقت بسر مي برند و يا بدليل عجز از پرداخت و ثيقه كفيل در بازداشت بسر مي برند مرخصي اعطاء نخواهد شد مگر بدستور و مسئوليت مقام قضائي رسيدگي كننده به پرونده.
تبصره 4 ـ در صورت لزوم توسط مقام اعطاء كننده مرخصي از زنداني تضمين با تعهد كافي براي بازگشت به زندان اخذ خواهد شد اگر زماني پس از پايان مرخصي در وقت معين خود را به زندان معرفي ننمايد. علاوه بر اقدام قانوني ايام مرخصي جزء ايم بازداشت وي محسوب نخواهد شد.