ماده 40 ـ
مستخدمان شهرداري سالي يك ماه به تناسب مدت خدمت حق استفاده از مرخصي با حقوق و فوقالعادههاي مربوط را دارند.
ماده 41 ـ
مستخدمان شهرداري در صورت ابتلا به بيماريهايي كه مانع از انجام خدمت باشند از مرخصياستعلاجي استفاده مينمايند.
تبصره ـ جز در مورد بيماريهاي صعبالعلاج حداكثر استفاده از مرخصي استعلاجي چهارماه در سال است.
ماده 42 ـ
مستخدم ميتواند با موافقت شهرداري از مرخصي بدون حقوق استفاده كند، محفوظ ماندن پستسازماني مستخدم رسمي و ثابت در مدتي كه از مرخصي بدون حقوق بيش از سه ماه در هرسال استفاده مينمايد الزامي نيست در صورتي كه پس از پايان دوران مرخصي پست سازماني مناسب براي ارجاع به مستخدم يادشده موجود نباشد وي به حال آماده به خدمت در ميآيد.
تبصره 1ـ حداكثر مدتي كه مستخدم شهرداري در طول خدمت خود ميتواند از مرخصي بدون حقوقاستفاده كند سه سال است ولي براي ادامه تحصيلات عالي تخصصي در رشته مورد نياز شهرداري اين مرخصي باتصويب شورا حداكثر تا دو سال ديگر قابل تمديد است.
تبصره 2 ـ مستخدماني كه در حال مرخصي بدون حقوق هستند ميتوانند كماكان از مزاياي بيمه عمر طبق ضوابط استفاده نمايد.
تبصره 3 ـ مدت مرخصي بدون حقوق جزء سابقه خدمت مستخدم محسوب نميشود.
ماده 43ـ
استفاده از مرخصيهاي موضوع مواد (27) و (28) و (29) و تبصرههاي مربوط براساس آييننامهمورد عمل درباره مستخدمان رسمي مشمول قانون استخدام كشوري انجام ميشود.
ماده 44ـ
شهرداري موظف است به طرق مقتضي در تامين بهداشت و درمان مستخدمان خود و ايجاد تسهيلات رفاهي براي كاركنان و ايجاد محيط مناسب كار و كمك به امور تعاوني در زمينههاي مصرف، مسكن، قرضالحسنه و نظاير آن كه بر اساس مقررات رفاهي سازمانهاي دولتي و وابسته به دولت نظير قانون نحوه ايجاد تسهيلات رفاهي براي كاركنان دولت ـ مصوب 1367ـ تهيه و به تصويب ميرسد اقدام و مساعي لازم را به عمل آورد.
ماده 45ـ
چنانچه مستخدم فوت شود و مرخصي استحقاقي ذخيره شده داشته باشد حقوق و فوقالعاده شغل و فوقالعادههاي مستمر او بابت مرخصيهاي ذخيره شده به وراث قانوني وي پرداخت ميشود.