دولت شاهنشاهي ايران و دولت متحده آمريكا:
نظر به اين كه مايلند اعلاميهاي را كه در تاريخ 28 ژوئيه 1958 در لندن به آن ملحق شدهاند مورد اجرا گذارند.
نظر به اين كه به موجب ماده اول پيمان همكاري متقابل كه در بغداد در تاريخ 24 فوريه 1955 به امضاء رسيده امضاكنندگان موافقت كردهاند كه برايامنيت و دفاع خود اشتراك مساعي نمايند و همچنين چون به شرح مندرج در اعلاميه مذكور در فوق دولت دولت كشورهاي متحده آمريكا به منظورصلح جهاني قبول كرده است كه با دولتهايي كه اعلاميه مذكور را براي امنيت و دفاع كشور خود امضاء كردهاند اشتراك مساعي نمايند.
با ملاحظه اين كه در اعلاميه فوق اعضاء پيمان همكاري متقابل كه اعلاميه را امضاء كردهاند تصميم خود را در حفظ امنيت دستهجمعي و مقاومت درمقابل تجاوز مستقيم و غير مستقيم تأييد نمودهاند.
به علاوه نظر به اين كه دولت كشورهاي متحده آمريكا در كارهاي كميتههاي عمده پيمان همكاري متقابل كه در بغداد در تاريخ 24 فوريه 1955 به امضاءرسيده پيوستگي دارد.
نظر به علاقه به تحكيم صلح بر طبق اصول منشور ملل متحد.
نظر به اين كه دو دولت حق خود را در اشتراك مساعي براي امنيت و دفاع خود طبق ماده 15 منشور ملل متحد تأييد مينمايند.
نظر به اين كه دولت كشورهاي متحده آمريكا حفظ استقلال و تماميت كشور شاهنشاهي ايران را براي منافع ملي خود و صلح جهاني امر حياتيتشخيص ميدهد.
نظر به اين كه اختياراتي را كه كشورهاي متحد آمريكا براي دادن مساعدتهاي مقتضي به موجب قانون امنيت مشترك مصوب سال 1954 و اصلاحاتآن و همچنين به موجب قطعنامه مشترك براي ايجاد صلح و ثبات در خاورميانه به رييس جمهوري آمريكا داده است به رسميت ميشناسد.
نظر به اين كه موافقتنامههاي مشابهي بين دولت آمريكا و دولت تركيه و دولت پاكستان جداگانه منعقد شده است.
به شرح زير موافقت ميكنند:
1 ـ
دولت شاهنشاهي ايران مصمم است كه در مقابل تجاوز مقاومت كند.
در صورت تجاوز به كشور ايران دولت كشورهاي متحده آمريكا طبق قانون اساسي آمريكا اقدامات مقتضي را كه شامل استفاده از نيروي نظامي خواهدبود به طوري كه مورد توافق طرفين باشد و به شرح مندرج در قطعنامه مشترك براي ايجاد صلح و ثبات در خاورميانه به منظور مساعدت با دولتشاهنشاهي ايران بر حسب درخواست آن دولت به عمل آورد.
2 ـ
دولت كشورهاي متحده آمريكا طبق قانون امنيت مشترك مصوب سال 1954 و اصلاحات آن و قوانين مربوطه كشورهاي متحد آمريكا و طبققراردادهاي مربوطه كه بين دولت ايران و دولت كشورهاي متحده آمريكا تاكنون بسته شده يا بعد از اين بسته خواهد شد بار ديگر تأييد ميكند كه بهمساعدتهاي نظامي و اقتصادي به نحوي كه دولت ايران و دولت كشورهاي متحده آمريكا توافق كنند براي كمك به دولت ايران در حفظ استقلال ملي وپيشرفت مؤثر اقتصاد آن كشور ادامه خواهد داد.
3 ـ
دولت شاهنشاهي ايران تعهد ميكند كه اين گونه مساعدتهاي نظامي و اقتصادي را كه دولت كشورهاي متحده آمريكا به عمل ميآورد به نحوي كهبا منظورها و مقاصدي كه دول امضاكننده اعلاميه لندن مورخ 28 ژوئيه 1958 مقرر داشتهاند موافق باشد و به منظور ايجاد وسيله مؤثر براي توسعهاقتصاد كشور ايران در حفظ استقلال و تماميت آن كشور مورد استفاده قرار دهد.
4 ـ
دولت شاهنشاهي ايران و دولت كشورهاي متحده آمريكا با ساير دولي كه به اعلاميه لندن مورخ 28 ژوئيه 1958 پيوستگي دارند به منظور تهيهشركت در اقدامات دفاعي كه طرفين آن را مطلوب تشخيص دهند به شرط موافقت با ساير شرايط مندرج در اين موافقتنامه اشتراك مساعي خواهندنمود.
5 ـ
مواد اين موافقتنامه فعلي در اشتراك مساعي كه دو دولت به شرح پيشبيني شده در قراردادهاي بينالمللي با ترتيبات ديگر به عمل خواهند آوردمؤثر نخواهد بود.
6 ـ
اين موافقت از تاريخ امضاي آن مجرا است و تا مدت يك سال پس از وصول يادداشت كتبي از هر يك از دول دولت مبني بر اين كه قصد دارند بهآن خاتمه دهند به قوت خود باقي خواهد بود.
اين قرارداد در دو نسخه در تاريخ 14 اسفند ماه 1337 تحرير يافت.
از طرف دولت شاهنشاهي ايران ـ سرلشگر حسن ارفع
از طرف دولت كشورهاي متحده آمريكا ـ فليجر وارن
[امضاء]
متن موافقتنامه فوق ضميمه قانون مربوط به موافقتنامه همكاري بين كشورهاي شاهنشاهي ايران و دولت كشورهاي متحده آمريكا بوده و صحيح است.
رييس مجلس شوراي ملي ـ رضا حكمت