ماده 21 ـ
مزد يا حقوق بايد در آخر هفته يا آخر هر پانزده روز در روز غير تعطيل در كارگاه به كارگر پرداخت شود.
ماده 22 ـ
حداقل مزد كارگر عادي با توجه به حوائج ضروري و هزينه زندگي در نقاط مختلف كشور بايد طوري باشد كه تأمين زندگي يك مرد و يكزن و دو فرزند را بنمايد.
حداقل مزد در نقاط مختلف كشور و يا براي صنايع مختلف هر دو سال يك بار توسط هيأتي مركب از نمايندگان دولت و كارفرما و كارگر طبق آييننامهخاصي پيشنهاد ميشود پس از تأييد وزارت كار و تصويب شوراي عالي كار به موقع اجرا گذارده خواهد شد. مادام كه حداقل مزد جديد تعيين نشدهحداقل مزد سابق به اعتبار خود باقي خواهد بود.
ماده 23 ـ
مزد كارگر زن و كارگر مرد براي كار مساوي يكسان است.
ماده 24 ـ
مزد كارگران در عداد ديون ممتازه كارفرما بوده و بايد قبل از ساير قروض حتي ديون مالياتي تأمين و پرداخت شود. در مقابل ديون كارگرنميتوان بيش از يكچهارم مزد او را توقيف كرد همچنين كارگر نميتواند بيش از يكچهارم مزد خود را در مقابل هر گونه بدهي حواله نمايد مگر درمورد بدهي راجع به خريد اجناس ضروري زندگي كه از شركتهاي تعاوني خريداري نموده باشد نفقه و كسوه افراد واجبالنفقه كارگر از قاعده فوقمستثني بوده و تابع مقررات قانون مدني ميباشد.