ماده 194 -
دليل عبارت از امري است كه اصحاب دعوا براي اثبات يا دفاع از دعوا به آن استناد مينمايند.
ماده 195 -
دلايلي كه براي اثبات عقود يا ايقاعات يا تعهدات يا قراردادها اقامه ميشود، تابع قوانيني است كه در موقع انعقاد آنها مجري بودهاست، مگر اين كه دلايل مذكور از ادله شرعيهاي باشد كه مجري نبوده و يا خلاف آن در قانون تصريح شده باشد.
ماده 196 -
دلايلي كه براي اثبات وقايع خارجي از قبيل ضمان قهري، نسب و غيره اقامه ميشود،تابع قانوني است كه در موقع طرح دعوا مجريميباشد.
ماده 197 -
اصل برائت است، بنابراين اگر كسي مدعي حق يا ديني برديگري باشد بايد آنرا اثبات كند، درغير اينصورت با سوگند خوانده حكمبرائت صادر خواهد شد.
ماده 198 -
درصورتي كه حق يا دِيني برعهده كسي ثابت شد،اصل بر بقاي آن است مگر اين كه خلاف آن ثابت شود.
ماده 199 -
در كليه امور حقوقي، دادگاه علاوه بر رسيدگي به دلايل مورد استناد طرفين دعوا، هرگونه تحقيق يا اقدامي كه براي كشف حقيقت لازمباشد، انجام خواهد داد.
ماده 200 -
رسيدگي به دلايلي كه صحت آن بين طرفين مورد اختلاف و مؤثر درتصميمنهايي باشد در جلسه دادرسي بهعمل ميآيد مگر درمواردي كه قانون طريق ديگري معين كرده باشد.
ماده 201 -
تاريخ و محل رسيدگي به طرفين اطلاع داده ميشود مگر در موارديكه قانون طريق ديگري تعيين كرده باشد. عدم حضور اصحاب دعوامانع از اجراي تحقيقات و رسيدگي نميشود.