با توجه به بررسيهاي انجام گرفته مواد 220 لغايت 223 آئين نامه و مقررات سازمان زندانها بشرح زير اطلاح و پس از ابلاغ لازم الاجرا مي باشد.
ماده 202 ـ
مرخصي بعنوان يك امتياز پس از تحمل حداقل يك سال از دوران محكوميت در موارد خاصي كه ذيلاً اشاره مي گردد به تشخيص شوراي طبقه بندي زندان و از طريق رئيس زندان به مرجع قضائي پيشنهاد مي گردد و پس از موافقت مرجع قضائي قابل اجراء بوده و حداكثر مرخصي زنداني در هر سال ده روز مي باشد.
تبصره: آن دسته از زندانيان كه در مدت تحمل كيفر در زمينه حفظ قرآن مجيد با التزامي عملي به ساير احكام توقيفات بدست آورند علاوه بر ده روز مرخصي ساليانه مي توانند بازاء هر جزء حفظ قرآن از پنج روز مرخصي با رعايت شرايط ذكر شده در آئين نامه زندانها استفاده كننند.
ماده 221 ـ
محكومين به كلاهبرداري و چك بلامحل بيش از ده ميليون ريال، حبس ابد، اعتياد، قاچاق مواد مخدر، ارتشاء، سرقت، سرقت مسلحانه، جاسوسي، اقدام عليه امنيت كشور، محكومين به حدود الهي، دائر كنندگان مراكزفساد «عشرتكده» محكومين به قصاص و زندانياني كه تحت قرار بوده به هيچ وجه نمي توانند از مرخصي استفاده نمايند.
تبصره: به منظور ايجاد تعهد و تضمين كافي نسبت به بازگشت زنداني لازم است قبل از استفاده از مرخصي تأمين به تشخيص مرجع قضائي ازمتقاضي واجد شرايط اخذ گردد و در صورت غيبت زنداني در پايان مدت مرخصي نسبت به ضبط تأمين اخذ شده اقدامات قانوني بعمل آيد.
ماده 222 ـ
زندانيان واجد شرايط استفاده از مرخصي فقط در محدوده اي مجاز به تردد هستند كه از طريق مرجع قضائي صراحتاً تعيين شده باشد.
تبصره: به منظور اطلاع از وضعيت زنداني در طول مرخصي لازم است تاريخ شروع و خاتمه مرخصي و محل تردد زنداني به نزديكترين يگان انتظامي به وسيله زندان كتباً اعلام گردد تا مراقبت لازم معمول گردد.
ماده 223 ـ
در صورت غيبت زنداني برابر تبصره ماده 547 قانون مجازات اسلامي «تعزيرات» با صدور حكم مرجع قضائي نسبت به وي اقدام خواهد گرديد. و علاوه بر آن تا پايان محكوميت از امتياز مرخصي محروم مي گردد.
[امضاء]
رئيس قوه قضائية ـ محمد يزدي