ماده 252 ـ
پرداخت برات به انواع پولي كه در آن معين شده به عمل ميآيد.
ماده 253 ـ
اگر دارنده برات به براتدهنده يا كسي كه برات را به او منتقل كرده است پولي غير از آن نوع كه در برات معين شده است بدهد و آن برات در نتيجه نكول يا امتناع از قبول يا عدم تأديه اعتراض شود دارنده برات ميتواند از دهنده برات يا انتقالدهنده نوع پولي را كه داده يا نوع پولي كه دربرات معين شده مطالبه كند ولي از ساير مسئولين وجه برات جز نوع پولي كه در برات معين شده قابل مطالبه نيست.
ماده 254 ـ
برات به وعده بايد روز آخر وعده پرداخته شود.
ماده 255 ـ
روز رؤيت در برواتي كه به وعده از رؤيت است و روز صدور برات در برواتي كه به وعده از تاريخ صدور است حساب نخواهد شد.
ماده 256 ـ
شخصي كه وجه برات را قبل از موعد تأديه نموده در مقابل اشخاصي كه نسبت به وجه برات حقي دارند مسئول است.
ماده 257 ـ
اگر دارنده برات به كسي كه قبولي نوشته مهلتي براي پرداخت بدهد به ظهرنويسهاي ماقبل خود و براتدهنده كه به مهلت مزبور رضايت ندادهاند حق رجوع نخواهد داشت.
ماده 258 ـ
شخصي كه در سر وعده وجه برات را ميپردازد بريالذمه محسوب ميشود مگر آنكه وجه برات قانوناً در نزد او توقيف شده باشد.
ماده 259 ـ
پرداخت وجه برات ممكن است به موجب نسخه ثاني يا ثالث يا رابع الخ به عمل آيد در صورتي كه در روي آن نسخه قيد شده باشد كه پس از پرداخت وجه به موجب اين نسخه نسخ ديگر از اعتبار ساقط است.
ماده 260 ـ
شخصي كه وجه برات را بر حسب نسخه بپردازد كه در روي آن قبولي نوشته نشده در مقابل شخصي كه نسخه قبولي شده را دارد مسئول پرداخت وجه آن است.
ماده 261 ـ
در صورت گم شدن براتي كه هنوز قبول نشده است صاحب آن ميتواند وصول وجه آن را بر حسب نسخه ثاني يا ثالث يا رابع الخ تقاضا كند.
ماده 262 ـ
اگر نسخه مفقود نسخه باشد كه قبولي در روي آن نوشته شده تقاضاي پرداخت از روي نسخههاي ديگر فقط به موجب امر محكمه پس از دادن ضامن به عمل ميآيد.
ماده 263 ـ
اگر شخصي كه برات را گم كرده، اعم از اينكه قبولي نوشته شده يا نشده باشد ميتواند نسخه ثاني يا ثالث يا رابع الخ را تحصيل نمايد پس از اثبات اينكه برات متعلق به او است ميتواند با دادن ضامن تأديه وجه آن را به موجب امر محكمه مطالبه كند.
ماده 264 ـ
اگر با وجود تقاضايي كه در مورد مواد 261 ـ 262 و 263 به عمل آمده است از تأديه وجه برات امتناع شود صاحب برات مفقود ميتواند تمام حقوق خود را به موجب اعتراضنامه محفوظ بدارد.
ماده 265 ـ
اعتراضنامه مذكور در ماده فوق بايد در ظرف 24 ساعت از تاريخ وعده برات تنظيم شده و در مواعد و به ترتيبي كه در اين قانون براي ابلاغ اعتراضنامه معين شده است به براتدهنده و ظهرنويسها ابلاغ گردد.
ماده 266 ـ
صاحب برات مفقود براي تحصيل نسخه ثاني بايد به ظهرنويسي كه بلافاصله قبل از او بوده است رجوع نمايد. ظهرنويس مزبور ملزم است به صاحب برات اختيار مراجعه به ظهرنويس ماقبل خود داده و راهنمايي كند و همچنين هر ظهرنويس بايد اختيار رجوع به ظهرنويس ماقبل خودبدهد تا به براتدهنده برسد. مخارج اين اقدامات بر عهده صاحب برات مفقود خواهد بود.
ظهرنويس در صورت امتناع از دادن اختيار مسئول تأديه وجه برات و خساراتي است كه بر صاحب برات مفقود وارد شده است.
ماده 267 ـ
در صورتي كه ضامن برات مفقود (رجوع به مواد 262 و 263) مدتي براي ضمانت خود معين نكرده باشد مدت ضمان سه سال است و هرگاه در ظرف اين سه سال رسماً مطالبه يا اقامه دعوي نشده باشد ديگر از اين حيث دعوي بر عليه او در محكمه مسموع نخواهد بود.
ماده 268 ـ
اگر مبلغي از وجه برات پرداخته شود به همان اندازه براتدهنده و ظهرنويسها بري ميشوند و دارنده برات فقط نسبت به بقيه ميتواند اعتراض كند.
ماده 269 ـ
محاكم نميتوانند بدون رضايت صاحب برات براي تأديه وجه برات مهلتي بدهند.