ماده 228 ـ
قبولي برات در خود برات با قيد تاريخ نوشته شده امضاء يا مهر ميشود.
در صورتي كه برات به وعده از رؤيت باشد تاريخ قبولي با تمام حروف نوشته خواهد شد. اگر قبولي بدون تاريخ نوشته شد تاريخ برات تاريخ رؤيت حساب ميشود.
ماده 229 ـ
هر عبارتي كه محالعليه در برات نوشته امضاء يا مهر كند قبولي محسوب است مگر اينكه صريحاً عبارت مشعر بر عدم قبول باشد.
اگر عبارت فقط مشعر بر عدم قبول يك جزء از برات باشد بقيه وجه برات قبول شده محسوب است.
در صورتي كه محالعليه بدون تحرير هيچ عبارتي برات را امضاء يا مهر نمايد برات قبول شده محسوب ميشود.
ماده 230 ـ
قبولكننده برات ملزم است وجه آن را سر وعده تأديه نمايد.
ماده 231 ـ
قبولكننده حق نكول ندارد.
ماده 232 ـ
ممكن است قبولي منحصر به يك قسمت از وجه برات باشد در اين صورت دارنده برات بايد براي بقيه اعتراض نمايد.
ماده 233 ـ
اگر قبولي مشروط به شرط نوشته شد برات نكول شده محسوب ميشود ولي معهذا قبولكننده به شرط در حدود شرطي كه نوشته مسئول پرداخت وجه برات است.
ماده 234 ـ
در قبولي براتي كه وجه آن در خارج از محل اقامت قبولكننده بايد تأديه شود تصريح به مكان تأديه ضروري است.
ماده 235 ـ
برات بايد به محض ارائه يا منتهي در ظرف 24 ساعت از تاريخ ارائه قبول يا نكول شود.
ماده 236 ـ
نكول برات بايد به موجب تصديقنامه كه رسماً تنظيم ميشود محقق گردد. تصديقنامه مزبور موسم است به اعتراض (پروتست) نكول.
ماده 237 ـ
پس از اعتراض نكول ظهرنويسها و براتدهنده به تقاضاي دارنده برات بايد ضامني براي تأديه وجه آن در سر وعده بدهند يا وجه برات را به انضمام مخارج اعتراضنامه و مخارج برات رجوعي (اگر باشد) فوراً تأديه نمايند.
ماده 238 ـ
اگر بر عليه كسي كه براتي قبول كرده ولي وجه آن را نپرداخته اعتراض عدم تأديه شود دارنده براتي نيز كه همان شخص قبول كرده ولي هنوز موعد پرداخت آن نرسيده است ميتواند از قبولكننده تقاضا نمايد كه براي پرداخت وجه آن ضامن دهد يا پرداخت آن را به نحو ديگري تضمينكند.