ماده 1 ـ
هدف
هدف از اين الحاقيه ارايه رهنمودهايي براي اجراي كنوانسيون در منطقه آمريكاي لاتين و كاراييب و در راستاي شرايط ويژه آن منطقه ميباشد.
ماده 2 ـ
شرايط ويژه منطقه آمريكاي لاتين و كاراييب
اعضاي متعاهد در راستاي شروط كنوانسيون بايد شرايط ويژه منطقه را به شرح زير مورد عنايت قرار دهند-
الف ـ وجود مناطق وسيعي كه يا در معرض و يا به شدت تحت تاثير بيابانزايي و خشكسالي بوده و در آنها بسته به موقعيت ميتوان خصوصياتيمنفي را مشاهده نمود اين فرآيند تشديد شونده و تجمعي روي يكي از مناطقي كه داراي بزرگترين منابع تنوع زيستي در جهان است اثرات منفي جدياجتماعي، فرهنگي، اقتصادي و زيست محيطي دارد،
ب ـ اقدامات عمراني فراوان غير پايدار در مناطق تحت تاثير و درنتيجه اثرات متقابل و پيچيده فيزيكي، زيست شناسي، سياسي، اجتماعي، فرهنگي وعوامل اقتصادي منجمله عوامل اقتصادي بينالمللي مانند بدهكاريهاي خارجي، روند فرسايشي مناسبات تجاري و اقدامات تجاري كه روي بازارمحصولات كشاورزي، ماهيگيري و جنگلي اثر ميگذارد،
پ ـ نزول سريع بازدهي اكوسيستمها به عنوان پيآمد اصلي بيابانزايي و خشكسالي به شكل كاهش بازده كشاورزي، دامداري و جنگلي و نيز نابوديتنوع گونههاي زيستي كه از ديدگاه اجتماعي داراي اثرات فقرزايي، مهاجرت، جابجاييهاي جمعيت در يك محدوده و تضعيف كيفيت زندگانيميباشد. بنابراين منطقه مجبور است روشها و راههاي جامعي را براي مشكل بيابانزايي و خشكسالي بپذيرد از جمله تشويق مدلهاي توسعه پايدارمتناسب با شرايط زيست محيطي، اقتصادي و اجتماعي هر كشور،
ماده 3 ـ
برنامههاي عمل
1 ـ كشورهاي متعاهد مبتلابه بايد در راستاي كنوانسيون و به ويژه در رابطه با مواد 9) تا 11) و همچنين براساس سياستهاي عمراني ملي خود و بهصورت مناسب و به عنوان يك بخش پيوسته از سياستهاي ملي توسعه پايدار خود، برنامههاي عمل ملي بيابانزدايي و كاهش اثرات خشكسالي را تهيهو اجرا نمايند. برنامههاي زيرمنطقهاي و منطقهاي را نيز ميتوان برابر با نيازهاي منطقه تهيه و اجرا نمود.
2 ـ در تهيه برنامه عمل ملي كشورهاي متعاهد مبتلابه منطقه بايد به جزو و) بند2) ماده 10) عنايت ويژه مبذول دارند.
ماده 4 ـ
محتواي برنامههاي عمل ملي
كشورهاي متعاهد مبتلابه منطقه ميتوانند متناسب با شرايط خود و همراه با ساير موارد مطالب موضوعي زير را در تهيه استراتژيهاي ملي خود براياقدامات مربوط به بيابانزدايي و كاهش اثرات خشكسالي، مطابق با ماده 5) كنوانسيون مورد توجه قرار دهند-
الف ـ افزايش ظرفيتها، آموزش و آگاهي عموم، همكاريهاي فني، علمي و فنآوري و منابع و روشهاي مالي،
ب ـ فقرزدايي و بهبود كيفيت زندگي انساني،
پ ـ دستيابي به امنيت غذايي، توسعه و مديريت پايدار فعاليتهاي كشاورزي، دامداري، جنگلداري و فعاليتهاي چند منظوره،
ت ـ مديريت پايدار منابع طبيعي به ويژه مديريت عادلانه حوزههاي آبگير،
ث ـ مديريت پايدار منابع طبيعي در مناطق مرتفع،
ج ـ مديريت منطقي و حفاظت از منابع خاك و استحصال و بهرهبرداري موثر از منابع آب،
چ ـ تهيه و كاربرد طرحهاي فوريتي براي كاهش اثرات خشكسالي،
ح ـ تاسيس يا تقويت سيستمهاي هشدار سريع، اطلاعاتي، ارزيابي و پيگيري امور در مناطقي كه در معرض تهديد بيابانزايي و خشكسالي بوده با درنظر گرفتن عوامل آب و هوايي اقليمي، آبشناسي، زيست شناسي، خاك، اجتماعي و اقتصادي،
خ ـ توسعه، مديريت و استفاده موثر از منابع گوناگون انرژي از جمله تشويق منابع جايگزين،
د ـ حفاظت و بهرهبرداري پايدار از تنوع گونههاي زيستي مطابق با تمهيدات كنوانسيون تنوع زيستي،
ذ ـ توجه به جنبههاي جمعيتي در رابطه با بيابانزايي و خشكسالي،
ر ـ تقويت يا ايجاد چهارچوبهاي تشكيلاتي و قانوني براي اجراي كنوانسيون و به منظور تمركززدايي ساختار اداري و وظيفهاي مربوط به بيابانزدايي وخشكسالي با مشاركت جوامع و اجتماعات مبتلابه به صورت عام،
ماده 5 ـ
همكاري فني، علمي و فنآوري
مطابق با كنوانسيون و به ويژه مواد 16) تا 18) و براساس روش هماهنگي توصيه شده در ماده 7)، كشورهاي متعاهد مبتلابه منطقه بايد مشتركا يامنفردا اقدامات زير را انجام دهند-
الف ـ تقويت شبكههاي همكاريهاي فني و سيستمهاي اطلاعات ملي، زيرمنطقهاي و منطقهاي و به همين ترتيب در صورت لزوم، ادغام در سيستممنابع جهاني اطلاعات،
ب ـ تهيه آمار از فنآوريها و دانش فني موجود و تشويق انتشار و ترويج آنها،
پ ـ تشويق استفاده از فنآوري، دانش، دانش فني و اقدامات پيشبيني شده در جزو ب) بند 2) ماده 18) كنوانسيون،
ت ـ تعريف نيازهاي انتقال فنآوري،
ث ـ تشويق، توسعه و سازگار نمودن، پذيرش و انتقال فنآوريهاي موجود كه از نظر زيست محيطي سالم هستند.
ماده 6 ـ
منابع روشهاي مالي
مطابق با كنوانسيون و به ويژه مواد 20) و 21) آن و براساس روش هماهنگي توصيه شده در ماده 7) و برابر با سياستهاي توسعه ملي، كشورهايمتعاهد مبتلابه منطقه بايد مشتركا و منفردا اقدامات زير را انجام دهند-
الف ـ اتخاذ معيارهايي براي توزيع منطقي و تقويت روشهاي تامين اعتبار از طريق سرمايهگذاريهاي عمومي و خصوصي و با نگرشي به حصول نتايجمشخص در اقدامات مربوط به بيابانزدايي و كاهش اثرات خشكسالي،
ب ـ تعريف نيازهاي همكاريهاي بينالمللي در حمايت از تلاشهاي ملي،
پ ـ تشويق مشاركت تشكيلات همكاري مالي دو يا چند جانبه براي تضمين اجراي كنوانسيون.
ماده 7 ـ
چهارچوب تشكيلاتي
1 ـ به منظور ترتيب اثر دادن به اين الحاقيه، كشورهاي متعاهد مبتلابه منطقه بايد موارد زير را انجام دهند-
الف ـ تاسيس و يا تقويت مراكز ارتباط ملي براي هماهنگي در اقدام به بيابانزدايي و كاهش اثرات خشكسالي،
ب ـ تشكيل روشي براي هماهنگي بين مراكز ارتباط ملي با اهداف زير-
1 ـ مبادله اطلاعات و تجربه ،
2 ـ هماهنگي فعاليتها در سطح زيرمنطقهاي و منطقهاي،
3 ـ تشويق همكاري فني، علمي، فنآوري و مالي،
4 ـ تعريف و تعيين نيازهاي همكاري خارجي، و
5 ـ پيگيري و ارزيابي اجراي برنامههاي عمل.
2 ـ كشورهاي متعاهد مبتلابه منطقه بايد نشستهاي هماهنگي منظمي داشته و دبيرخانه دايمي در صورت درخواست و براساس ماده 23) كنوانسيونميتواند تشكيل اين جلسات هماهنگي را از طريق زير تسهيل نمايد-
الف ـ توصيه و راهنمايي در مورد سازماندهي ترتيبات هماهنگي موثر و تجربه آموزي از اينگونه ترتيبات،
ب ـ دادن اطلاعات به نمايندگيها و سازمانهاي دو يا چندجانبه درباره جلسات هماهنگي و تشويق مشاركت فعال آنان، و
پ ـ دادن ساير اطلاعاتي كه ميتواند به فرآيند بهبود و يا برقراري هماهنگي مربوط باشد.