ماده 1 ـ
حيطه شمول SCOPE)
اين الحاقيه مربوط به آفريقا و در ارتباط با هريك از كشورهاي متعاهد بوده و منطبق با كنوانسيون به ويژه ماده 7)، با هدف بيابانزدايي و كاهش اثراتخشكسالي در مناطق خشك و نيمه خشك و خشك نيمه مرطوب ميباشد.
ماده 2 ـ
هدف
هدف از اين الحاقيه، در سطوح ملي، منطقهاي و زيرمنطقهاي آفريقا و با توجه به شرايط خاص آن عبارت است از-
الف ـ شناسايي اقدامات و ترتيبات شامل نوع و مراحل مساعدت كشورهاي توسعه يافته برطبق مفاد مربوطه در كنوانسيون،
ب ـ اجراي موثر و عملي كنوانسيون با درنظر گرفتن شرايط خاص كشورهاي آفريقايي،
پ ـ توسعه فعاليتها و فرآيندهاي مربوط به بيابانزدايي و كاهش اثرات خشكسالي در مناطق خشك، نيمهخشك و خشك نيمهمرطوب آفريقا.
ماده 3 ـ
شرايط خاص منطقه آفريقا
كشورهاي منطقه براي انجام تعهدات خود در چهارچوب كنوانسيون، در اجراي الحاقيه آفريقا بايد راهبردهايي كه مطابق با شرايط ويژه آفريقا ميباشد بهشرح زير مد نظر قرار بدهند-
الف ـ نسبت بالاي مناطق خشك، نيمه خشك و خشك نيمه مرطوب،
ب ـ شمار قابل توجه كشورها و جمعيتهايي كه بيابانزايي و وقوع مكرر خشكسالي جدي فصلي اثرات منفي بر آنها ميگذارد،
پ ـ تعداد زياد كشورهاي مبتلابه محصور در خشكي،
ت ـ فقر وسيع در اكثر كشورهاي مبتلابه ، تعداد زياد كشورهاي كمتر توسعه يافته در ميان آنها و نياز آنها به مقادير زيادي مساعدت خارجي، به صورتكمك بلاعوض و وامهاي با شرايط ترجيحي به منظور تعقيب اهداف توسعهاي خودشان،
ث ـ شرايط سخت اقتصادي، اجتماعي كه با شرايط سخت و ناپايدار تجاري بدتر شده، قروض خارجي و عدم ثبات سياسي كه تمام اينها منجر بهمهاجرت داخلي، منطقهاي و بينالمللي ميشود،
ج ـ اتكاي زياد مردم به منابع طبيعي براي بقاي همراه با اثرات عوامل جمعيتي، ضعف فنآوري و اقدامات توليدي ناپايدار كه منجر به تخريب جديمنابع شده است،
چ ـ عدم وجود چهارچوب تشكيلاتي و قانوني، ضعف اساسي زيربنايي و ظرفيت غير كافي علمي، فنآوري و آموزشي و درنتيجه احتياج مبرم بهظرفيت سازي،
ح ـ نقش اول فعاليتهاي بيابانزدايي و كاهش اثرات خشكسالي در اولويتهاي توسعه ملي كشورهاي مبتلابه آفريقايي.
ماده 4 ـ
وظايف و تعهدات كشورهاي مبتلابه آفريقايي
1 ـ كشورهاي آفريقايي عضو، متناسب با تواناييهاي خود موارد ذيل را تقبل مينمايند-
الف ـ پذيرش بيابانزدايي و يا كاهش اثرات خشكسالي به عنوان استراتژي اصلي آنها در تلاش براي از بين بردن فقر،
ب ـ توسعه همكاريها و همگرايي منطقهاي، با روح همبستگي و مشاركت براساس تمايلات متقابل در برنامهها و فعاليتهاي مرتبط با بيابانزدايي و ياكاهش اثرات خشكسالي،
پ ـ تقويت و منطقي نمودن موسسات موجود مرتبط با بيابانزايي و خشكسالي و در صورت لزوم بكارگيري ساير موسسات موجود به منظور فعالكردن آنها و تضمين بهرهوري بيشتر از منابع،
ت ـ ارتقاي تبادل اطلاعات فنآوري و دانش فني و همچنين اقداماتي در اين زمينه بين كشورهاي منطقه، و
ث ـ توسعه برنامههايي براي كاهش اثرات خشكسالي در مناطق تخريب شده دراثر بيابانزايي و يا خشكسالي.
2 ـ براساس تعهدات عمومي مندرج در مواد 4) و 5) كنوانسيون، كشورهاي آفريقايي عضو بايستي سعي نمايند تا-
الف ـ نسبت به تخصيص مقادير مالي لازم از بودجههاي ملي خود، متناسب با شرايط و تواناييهاي ملي، اقدام نمايند به گونهاي كه منعكس كنندهاولويت جديدي كه آفريقا براي پديده بيابانزايي و يا خشكسالي قايل است، باشد،
ب ـ اصلاحاتي كه فعلا در راستاي تمركززدايي با تملك منابع و همچنين تقويت مشاركت جمعيت و جوامع ملي در حال انجام ميباشد را حفظ وتقويت نمايند،
پ ـ منابع مالي اضافي و جديد را شناسايي، تواناييهاي ملي موجود با اولويت را گسترش داده و بسيج منابع مالي داخلي را تسهيل نمايند.
ماده 5 ـ
تعهدات و وظايف كشورهاي توسعه يافته
1 ـ كشورهاي توسعه يافته عضو كنوانسيون در راستاي اجراي وظايف خود مطابق با مواد 4)، 6) و 7) كنوانسيون بايستي به كشورهاي آفريقاييمبتلابه عضو اولويت داده و در اين راستا بايد-
الف ـ آنها را در بيابانزدايي و كاهش اثرات خشكسالي از طريق اقداماتي نظير تامين و تسهيل دسترسي به منابع مالي و ديگر منابع و ارتقاي تامين ماليو يا تسهيل تامين مالي، سازگاري و دسترسي به فنآوري و فنون زيست محيطي مناسب ياري كنند و سياستهاي فقرزدايي آنها را به عنوان استراتژيمركزيشان مد نظر قرار دهند،
ب ـ اختصاص منابع قابل توجه و يا افزايش منابع براي بيابانزدايي و يا كاهش اثرات خشكسالي را ادامه دهند،
پ ـ آنها را در تقويت ظرفيتها به منظور قادر ساختنشان در تدوين چهارچوبهاي نهادي و همچنين تواناييهاي علمي و فني جمعآوري و تحليل اطلاعاتو توسعه و تحقيق در جهت بيابانزدايي و كاهش اثرات خشكسالي ياري دهند،
2 ـ ساير كشورهاي عضو ميتوانند به صورت داوطلبانه، فنآوري، دانش فني مربوط به بيابانزدايي و يا منابع مالي براي كشورهاي مبتلابه آفريقايي رافراهم نمايند. انتقال چنين دانش، فنون و تكنيكهايي از طريق همكاري بينالمللي تسهيل ميشود.
ماده 6 ـ
چهارچوب برنامهريزي استراتژيك براي توسعه پايدار
1 ـ برنامههاي عمل ملي در كشورهاي مبتلابه آفريقايي بايد به عنوان يك جزو اصلي و مكمل تدوين سياستهاي ملي براي توسعه پايدار محسوبشود.
2 ـ يك روند مشورتي و مشاركتي كه دربرگيرنده سطوح متناسبي از دولت، مردم محلي، جمعيتها و سازمانهاي غير دولتي باشد، وظيفه ارايه رهنمود ازطريق يك برنامهريزي منعطف، در خصوص يك استراتژي را به عهده گيرد تا امكان حداكثر مشاركت اقشار و جمعيتهاي بومي را فراهم نمايد. درصورت لزوم و بنابه درخواست كشور آفريقايي مبتلابه عضو كنوانسيون، آژانسهاي كمك دهنده چند جانبه و دوجانبه ميتوانند در اين روند مشاركتداشته باشند.
ماده 7 ـ
جدول زماني براي تهيه برنامههاي عمل
در صورت لازمالاجرا شدن اين كنوانسيون، كشورهاي آفريقايي عضو به طور مقتضي با همكاري ساير اعضاي جامعه بينالملل بايستي تا حد امكانموقتا نسبت به اجراي مفادي از كنوانسيون كه مربوط به آمادهسازي برنامههاي عمل زيرمنطقهاي و منطقهاي ميباشد اقدام نمايند.
ماده 8 ـ
مفاد برنامههاي عمل ملي
1 ـ مطابق با ماده 10) كنوانسيون، استراتژي كلي برنامههاي عمل ملي بايستي با تكيه بر روشهاي مشاركتي و تركيب استراتژيهاي فقرزدايي با اقداماتبيابانزدايي در جهت كاهش اثرات خشكسالي، بر برنامههاي توسعه منسجم محلي تاكيد نمايد. اين برنامهها بايستي سعي در تقويت توانايي مسوولينمحلي داشته و نسبت به حضور فعال جمعيتها، قشرها و گروههاي محلي اطمينان حاصل نموده و آموزش و پرورش بسيج سازمانهاي غير دولتي غيرمتخصص و تقويت ساختاري غير متمركز دولتي تاكيد نمايد.
2 ـ برنامههاي عمل ملي بايد متناسب با شرايط، عوامل ملي زير را در بر داشته باشد-
الف ـ استفاده از تجارب قبلي در زمينه بيابانزدايي و كاهش اثرات خشكسالي در تدوين و اجراي برنامههاي عمل ملي با مد نظر قرار دادن شرايطاقتصادي، اجتماعي و محيط شناسي،
ب ـ شناسايي عوامل بيابانزايي و يا خشكسالي و منابع و ظرفيتهاي در دسترس و مورد نياز و اتخاذ سياستها و اقدامات نهادي و ساير اقدامات واكنشيو اقدامات لازم به منظور مبارزه با پديدههاي مذكور و يا كاهش اثرات خشكسالي،
پ ـ گسترش مشاركت اقشار و اجتماعات محلي شامل زنان، كشاورزان، دامپروران و واگذاري مسووليتهاي بيشتري به آنها در مديريت.
3 ـ برنامههاي عمل ملي همچنين بايد متناسب با شرايط، حاوي موارد ذيل باشد-
الف ـ اقداماتي به منظور بهبود محيط زيست اقتصادي با نگرش فقرزدايي-
1) ـ افزايش درآمدها و فرصتهاي شغلي مخصوصا براي فقيرترين مردم جامعه از طريق-
ـ ايجاد بازاريابي براي محصولات كشاورزي و دامي،
ـ ايجاد ابزارهاي مالي و مطلوب براي نيازهاي محلي،
ـ تشويق تنوع در كشاورزي و تشكيل شركتهاي كشاورزي، و
ـ توسعه فعاليتهاي اقتصادي كشاورزي و غير كشاورزي.
2) ـ توسعه بلندمدت چشماندازهاي اقتصاد روستايي از طريق ايجاد-
ـ محركهايي براي سرمايهگذاري سودمند و دسترسي به وسايل توليد، و
ـ سياستهاي مالياتي و پولي و اقدامات بازرگاني كه باعث ارتقا شود.
3) ـ تبيين و كاربرد سياستهاي جمعيتي و مهاجرتي به منظور كاهش فشار جمعيت روي زمين، و
4) ـ توسعه استفاده از محصولات مقاوم به خشكي و بكارگيري سيستمهاي كشاورزي منسجم در زمينهاي خشك براي تامين اهداف امنيت غذايي.
ب ـ اقدامات مربوط به حفظ منابع طبيعي-
1) ـ حصول اطمينان از مديريت پايدار و منسجم منابع طبيعي شامل-
ـ زمين كشاورزي و مرتع،
ـ پوشش گياهي و حيات وحش،
ـ جنگلها،
ـ منابع آب، و
ـ تنوع زيستي.
2) ـ آموزش، تقويت آگاهي عمومي و محافل آموزشي محيط زيستي و ترويج دانش روشهاي مربوط به مديريت پايدار منابع طبيعي، و
3) ـ حصول اطمينان از استفاده موثر از منابع متنوع انرژي، ارتقاي منابع ديگر انرژي خورشيدي، انرژي باد، بيوگاز و ترتيبات لازم براي انتقال و پذيرشفنآوري مرتبط به منظور كاهش فشار بر منابع طبيعي حساس شكننده).
پ ـ اقداماتي براي بهبود برنامهريزي نهادي-
1) ـ تقويت نقشها و مسووليتهاي دولت مركزي و مقامات محلي در چهارچوب سياست برنامهريزي استفاده از زمين،
2) ـ تشويق سياست تمركززدايي، فعال، واگذاري مسووليت مديريت و تصميمگيري به مقامات محلي و تشويق ابتكارات و قبول مسووليت توسطجوامع محلي و ساختارهاي محلي،
3) ـ تنظيم چهارچوب منظم و نهادي مديريت منابع طبيعي به نحو مطلوب به منظور تامين امنيت مالكيت اراضي براي جمعيتهاي محلي.
ت ـ اقدامات براي بهبود دانش بيابانزدايي-
1) ـ ارتقاي تحقيقات و جمعآوري، تكميل و مبادله اطلاعات علمي، فني و اجتماعي ـ اقتصادي بيابانزايي،
2) ـ توسعه قابليتهاي ملي در تحقيق و جمعآوري، مرحلهبندي، تبادل و تحليل اطلاعات تا اينكه فهم بيابانزايي افزايش يافته و از نتايج تحليلها درابعاد اجرايي استفاده شود.
3) ـ تشويق مطالعات ميان مدت و بلندمدت-
ـ روندهاي فرهنگي، اقتصادي و اجتماعي در مناطق مبتلابه ،
ـ روندهاي كيفي و كمي در منابع طبيعي، و
ـ تاثيرات متقابل آب و هوا و بيابانزايي.
ث ـ اقدامات به منظور نظارت و ارزيابي اثرات خشكسالي-
1) توسعه استراتژيهايي به منظور ارزيابي اثرات تنوع طبيعي آب و هوا بر روي خشكسالي و بيابانزايي منطقهاي و يا استفاده از پيشبينيهاي تنوع آبو هوايي بر فعاليتهاي زماني فصلي و تلاش در جهت كاهش اثرات خشكسالي،
2) امكانات اخطاردهي سريع، مديريت موثر امدادرساني و كمكهاي غذايي در مواقع اضطراري و توسعه سيستمهاي ذخيره و توزيع مواد غذايي،برنامههاي حفاظت از دام و اقدامات مردمي و شيوههاي جايگزين امرار معاش براي مناطق مستعد خشكي، و
3) ـ نظارت و ارزيابي تخريبهاي محيط شناسيزيستي) به منظور تهيه اطلاعات مطمئن و به موقع در خصوص روند و مراحل تخريب منابع به منظورتسهيل بهتر سياستگزاري و واكنشها.
ماده 9 ـ
تهيه برنامههاي عمل ملي و شاخصهاي اجرا و ارزيابي
هركدام از كشورهاي آفريقايي مبتلا به عضو بايستي يك ركن هماهنگ كننده ملي كه به عنوان تسريع كننده در آمادهسازي، اجرا و ارزيابي برنامه عململي عمل ميكند معرفي نمايد. ركن هماهنگ كننده بايد با توجه به ماده 3) كنوانسيون در صورت اقتضا به شرح زير عمل نمايد-
الف ـ شناسايي و بررسي فعاليتهايي را به عهده گيرد و ابتدائا بر روند مشورتهاي محلي شامل جمعيتها و اقشار محلي توجه نمايد و در اين راه ازهمكاري مقامات دولتي محلي كشورهاي توسعه يافته عضو سازمانهاي بينالدولي و غير دولتي در مشورتهاي اوليه در زمينه نگرانيهاي مذكور در سطحمحلي استفاده نمايد،
ب ـ شناسايي و تجزيه و تحليل مشكلات، نيازها و شكافهايي كه توسعه و استفاده پايدار از زمين را تحت تاثير قرار ميدهد و اقدامات توصيه شده بهمنظور اجتناب از دوبارهكاري از طريق استفاده كامل از تلاشهاي در حال انجام و ارتقاي اجراي نتايج،
پ ـ تسهيل، طراحي و تنظيم فعاليتهاي پروژهها بر پايه روشهاي منعطف به منظور حصول اطمينان از مشاركت فعال اقشار مناطق مبتلابه براي بهحداقل رساندن جنبههاي منفي چنين فعاليتهايي و شناسايي و اولويت بخشيدن شرايط لازم براي كمك لازم و همكاري تكنيكي،
ت ـ تدوين شاخصهايي به منظور حصول اطمينان و ارزيابي برنامههاي عمل ملي كه دربرگيرنده اقدامات كوتاهمدت، ميان مدت، بلند مدت و اجرايچنين برنامههايي باشد، و
ث ـ تهيه گزارش پيشرفت كار اجرايي برنامههاي عمل ملي.
ماده 10 ـ
چهارچوب سازماني برنامههاي عمل زيرمنطقهاي
1 ـ برطبق ماده 4) كنوانسيون كشورهاي آفريقايي عضو بايد در تهيه و اجراي برنامههاي عمل زيرمنطقهاي در مناطق آفريقاي غربي، جنوبي، شمالي،شرقي و مركزي همكاري نمايند در اين ارتباط ميتوان مسووليتهاي ذيل را به سازمانهاي بينالدولي مربوطه زيرمنطقهاي واگذار نمود-
الف ـ اقدام به عنوان نقطه تماس براي فعاليتهاي مقدماتي و هماهنگي اجراي برنامههاي عمل زيرمنطقهاي،
ب ـ حمايت در تهيه و اجراي برنامههاي عمل ملي،
پ ـ تسهيل تبادل اطلاعات، تجارب و دانش همچنين فراهم كردن نصايح در خصوص بازنگري قانونگذاري ملي قوانين ملي)، و
ت ـ ساير مسووليتهاي مرتبط با اجراي برنامههاي عمل زيرمنطقهاي،
2 ـ نهادهاي تخصصي زيرمنطقهاي در صورت درخواست ميتوانند ارايه كمك نمايند و يا مسووليت هماهنگي فعاليتهاي مربوطه در حوزههاي كاريخودشان را به عهده بگيرند.
ماده 11 ـ
تهيه برنامههاي عمل زيرمنطقهاي و محتواي آنها
برنامههاي عمل زيرمنطقهاي بايستي به نحوي تهيه شوند كه مسايل زيرمنطقه را بهتر مورد توجه قرار دهند. اين برنامهها در موارد مورد نياز بايدروشهايي براي مديريت مشترك منابع طبيعي ايجاد كنند. چنين روشهايي بايستي به طور موثر مشكلات فرامرزي همراه با بيابانزايي و يا خشكسالي رارفع نموده و از اجراي هماهنگ برنامههاي عمل ملي حمايت نمايند. زمينههاي داراي اولويت براي برنامههاي عمل ملي زيرمنطقهاي بايد به طورمقتضي بر موارد ذيل تاكيد نمايد-
الف ـ برنامههاي مشترك براي مديريت پايدار منابع طبيعي فرامرزي از طريق روشهاي دوجانبه و چندجانبه به شكل مناسب،
ب ـ هماهنگي برنامهها براي ايجاد منابع انرژي جايگزيني،
پ ـ همكاري در مديريت و كنترل آفات و همچنين امراض گياهي و حيواني،
ت ـ ظرفيتسازي، آموزش و برنامههاي آگاهي عمومي كه در سطح زيرمنطقهاي بهتر هماهنگ و حمايت ميشوند،
ث ـ همكاري فني و علمي بالاخص در زمينههاي آب و هواشناسي و آبشناسي شامل شبكهاي براي جمعآوري اطلاعات و ارزيابي تسهيم اطلاعاتو نظارت بر پروژه و هماهنگي و اولويتبندي كردن فعاليتهاي توسعهاي و تحقيقي،
ج ـ سيستمهاي اخطار سريع و برنامهريزي مشترك براي كاهش اثرات خشكسالي شامل اقداماتي براي برطرف كردن مشكلات ناشي از مهاجرتهايزيست محيطي،
چ ـ شناسايي راههاي تسهيم تجارب به ويژه در خصوص مشاركت جمعيتها و اقشار محلي و ايجاد يك محيط قادرسازي براي مديريت پيشرفته استفادهاز زمين و استفاده از فنآوري مناسب،
ح ـ تقويت ظرفيت سازمانهاي زيرمنطقهاي به منظور ايجاد هماهنگي و فراهم نمودن خدمات فني و همچنين ايجاد و تقويت مراكز و موسساتزيرمنطقهاي،
خ ـ توسعه سياستهايي در زمينههايي مانند تجارت كه داراي اثراتي بر مناطق مبتلابه ميباشد شامل سياستهايي براي هماهنگي رژيمهاي تجاريمنطقهاي و براي زيربناي مشترك.
ماده 12 ـ
چهارچوب سازماني برنامه عمل منطقهاي
1 ـ برطبق ماده 11) كنوانسيون كشورهاي آفريقايي عضو بايد به طور مشترك روند تهيه و اجراي برنامههاي عمل منطقهاي را تعيين كنند.
2 ـ اين كشورها ميتوانند از سازمانها و موسسات منطقهاي مرتبط آفريقايي حمايت نموده تا آنها را نسبت به انجام مسووليتهايشان در قبال كنوانسيونتوانا سازند.
ماده 13 ـ
مندرجات برنامه عمل منطقهاي
برنامه عمل منطقهاي شامل مواد مربوط به بيابانزدايي و يا از بين بردن اثرات خشكسالي با اولويتهاي مشروحه زير ميباشد-
الف ـ توسعه همكاري منطقهاي و هماهنگي برنامههاي عمل زيرمنطقهاي براي به وجود آوردن توافق منطقهاي بر روي زمينههاي سياستهاي كليدي ازطريق مشورتهاي سازمانهاي زيرمنطقهاي،
ب ـ ارتقاي ظرفيتها براي فعاليتهايي كه در سطح منطقه بهتر اجرا ميشوند،
پ ـ با در نظر گرفتن جزو ب) بند 2) از ماده 4) كنوانسيون، پيدا كردن راه حلهاي مناسب با همكاري جوامع بينالمللي براي اهداف اقتصادي،اجتماعي جهاني كه بر روي اراضي مبتلابه اثر ميگذارد،
ت ـ ارتقاي مبادله اطلاعات و تجربيات فني و همكاريهاي علمي و فني بخصوص در زمينههاي هواشناسي، اقليم، آبشناسي، توسعه منابع آب ومنابع انرژي جايگزين، همكاري فعاليتهاي تحقيقاتي زيرمنطقهاي و منطقهاي، مشخص نمودن اولويتهاي منطقهاي تحقيقات و توسعه بين كشورهايمنطقه و زيرمنطقهاي آفريقايي مبتلابه ،
ث ـ هماهنگي در برنامههاي سيستماتيك ارزيابي و مبادله اطلاعات و همسو كردن آنها با برنامههاي جهاني،
ج ـ همكاري در تقويت سيستم هشدار دهنده فوري و وقوع خشكسالي زيرمنطقهاي و منطقهاي.
ماده 14 ـ
منابع مالي
1 ـ با توجه به ماده 20) و بند 2) ماده 4) كنوانسيون، كشورهاي مبتلابه آفريقا، بايد با ارايه يك برنامه كلان اقتصادي مفيد، منابع مالي را بسيج نمودهو سياستهاي خود را توسعه داده و منابع مالي را به طرف توسعه برنامههاي محلي و در صورت لزوم از طريق سازمانهاي غير دولتي هدايت نمايند.
2 ـ با توجه به بندهاي 4) و 5) ماده 21) كنوانسيون و براي سهولت اجراي برنامههاي عمل، كشورها موافقت كردند تا نسبت به مشخص نمودنمنابع مالي در سطح ملي، زيرمنطقهاي و منطقهاي و بينالمللي و همچنين كمبودهاي منابع مالي اقدام نمايند. بديهي است آمار و اطلاعات مورد نظرمرتبا تجديدنظر و بروز خواهد شد.
3 ـ براساس ماده 7) كنوانسيون، كشورهاي پيشرفته بايد برمبناي موافقتهاي مشاركتي و ترتيبات مورد لزوم با توجه به ماده 18) در كشورهاي مبتلابهآفريقا سرمايهگذاري كلان نموده يا منابع مالي اختصاص داده شده قبلي را افزايش دهند البته باعنايت به موارد ديگر و توجه به بررسيهاي مربوط، تجارتجهاني بازاريابي در ارتباط با جزو ب) بند 2) ماده 4) كنوانسيون.
ماده 15 ـ
روش مالي
1 ـ با در نظر گرفتن ماده 7) كنوانسيون و تاكيد بر اولويت به كشورهاي آفريقايي مبتلابه و توجه به موقعيت خاص اين منطقه، كشورها بايد باعنايت بهجزوهاي ت) و ث) بند1) ماده 21) كنوانسيون و از طريق موارد زير، توجه ويژه به اجراي كنوانسيون در آفريقا داشته باشند-
الف ـ تسهيل ايجاد روشهايي نظير اعتبارات ملي براي بيابانزدايي و سوق دادن منابع مالي در سطح محلي،
ب ـ تقويت صندوقهاي موجود و روشهاي مالي در سطوح زيرمنطقهاي و منطقهاي.
2 ـ با در نظر گرفتن مواد 20) و 21) كنوانسيون، كشورهايي كه اعضاي سازمانهاي مالي زيرمنطقهاي و منطقهاي مربوط نظير بانك توسعه آفريقا وصندوق توسعه آفريقا ميباشند بايد كوششهاي خود را در جهت اينكه اين موسسات و سازمانها به اجراي الحاقيه آفريقا اولويت بدهند افزايش بدهند.
3 ـ كشورها در حد امكان در سوق دادن اعتبارات به طرف كشورهاي آفريقايي مبتلابه اقدام نمايند.
ماده 16 ـ
همكاريها و كمكهاي فني
كشورها با توجه به فعاليتهاي خود متقبل ميشوند كه براي افزايش تاثير پروژهها و برنامهها و همكاريها و كمكهاي فني به كشورهاي آفريقايي از طريقزير اقدام نمايند-
الف ـ محدود كردن هزينهها بخصوص هزينههاي بالاسري، اين هزينهها فقط بايد براي حداكثر بهرهوري از پروژهها در صورت لزوم فقط درصد پاييني ازكليه هزينهها باشد.
ب ـ استفاده از كارشناسان ذيصلاح ملي و در صورت لزوم از كارشناسان ذيصلاح زيرمنطقه يا منطقه براي طراحي، تهيه و اجراي پروژه و همچنين بهوجود آوردن چنين تخصصي در جايي كه وجود ندارد، و
پ ـ ارايه كمكهاي فني براي مديريت و هماهنگي موثر و همچنين بهرهبرداري بهتر.
ماده 17 ـ
انتقال، اكتساب، تطبيق و دستيابي به فنآوري زيست محيطي سالم
در اجراي ماده 18) كنوانسيون و در ارتباط با انتقال، اكتساب، تطبيق و توسعه فنآوري، طرفها متقبل ميشوند كه جهت مدلهاي جديد مشاركت وهمكاري براي تقويت ظرفيت سازي در زمينههاي تحقيقات علمي و جمعآوري آمار و اطلاعات و توزيع آنها و اينكه قادر به اجراي استراتژيها وكوششهاي آنها براي بيابانزدايي و كاهش اثرات خشكسالي باشند، اولويت قايل شوند.
ماده 18 ـ
موافقتهاي همكاري و مشاركت
1 ـ كشورهاي آفريقايي عضو در مورد تهيه، مذاكره و اجراي برنامههاي عمل ملي، زيرمنطقهاي و منطقهاي هماهنگي خواهند كرد. در صورت لزومممكن است در اين روند ساير طرفها و سازمانهاي دولتي و غير دولتي را درگير نمايند.
2 ـ اهداف اين هماهنگي، اطمينان يافتن از همكاريهاي فني مالي براساس كنوانسيون براي ارايه استفاده مستمر و اداره منابع ميباشد.
3 ـ طرفهاي آفريقايي بايد در سطح ملي، زيرمنطقهاي و منطقهاي روند مشاورهاي را سازماندهي نمايند. روندهاي مشاورهاي ميتواند:
الف ـ به عنوان محلي براي مذاكره و تصميمگيري براساس برنامههاي عمل ملي، زيرمنطقهاي و منطقهاي مورد استفاده قرار گيرد،
ب ـ همكاري طرفهاي آفريقايي و ساير اعضاي گروههاي مشاورهاي در برنامهها و تعيين اولويتها و موافقتهاي اجرايي و مشخصات ارزيابي همچنينترتيبات مالي براي اجرا را مشخص نمايد.
4 ـ بنابه تقاضاي طرفهاي آفريقايي براساس ماده 23) كنوانسيون، دبيرخانه دايمي ممكن است تسهيلاتي را به شرح زير براي روند جلسات مشاورهايفراهم آورد-
الف ـ ارايه مشورت براي استفاده موثرتر از ترتيبات مشاورهاي بااستفاده از تجربيات مشاورهاي مشابه ،
ب ـ ارايه اطلاعات به آژانسهاي دو يا چندجانبه مربوط در ارتباط با اجلاسهاي مشاورهاي و تشويق براي درگيري فعال آنها،
پ ـ ارايه ساير اطلاعات كه ممكن است به استقرار يا ارتقاي ترتيبات مشاورهاي ارتباط داشته باشد.
5 ـ اعضاي هماهنگي زير منطقهاي و منطقهاي بايد-
الف ـ در صورت لزوم براي اصلاح موافقتنامههاي مشاركتي پيشنهاد بدهند،
ب ـ در مورد اجراي برنامههاي زيرمنطقهاي و منطقهاي موافقت شده، نظارت، ارزيابي و گزارش نمايند،
پ ـ از ارتباط و هماهنگي موثر بين اعضاي آفريقايي مطمئن شوند.
6 ـ مشاركت در گروههاي مشاورهاي در صورت لزوم بايد، براي دولتها، گروههاي علاقمند و كمك كنندگان، ارگانهاي مرتبط، سيستم برنامهاي واعتباري ملل متحد، سازمانهاي زيرمنطقهاي و منطقهاي مرتبط و به سازمانهاي غير دولتي مربوط، آزاد باشد. شركت كنندگان از هر گروه مشاورهاي بايددر مورد چگونگي اداره و عمليات گروه تصميمگيري كند.
7 ـ در ارتباط با ماده 14) كنوانسيون، طرفهاي كشورهاي پيشرفته در يك روند غير معمولي مشورت و هماهنگي بين خودشان براساس درخواستكشورهاي آفريقايي يا سازمانهاي زيرمنطقهاي و منطقهاي و براي كمكهاي مورد نياز و ارزشمند جهت سهولت در اجراي برنامهها در صورت لزوم درروند مشورتهاي ملي، زير منطقهاي و منطقهاي مشاركت خواهند كرد.
ماده 19 ـ
پيگيري اجرا
پيگيري اجراي اين الحاقيه توسط طرفهاي آفريقايي براساس كنوانسيون به شرح زير انجام خواهد شد-
الف ـ در سطح ملي، توسط يك روش كه مركب خواهد بود از هريك از طرفهاي آفريقايي و نمايندگان مجامع ملي و تحت نظارت هماهنگ كننده مليبراساس ماده 9)،
ب ـ در سطح زيرمنطقهاي، توسط كميته چند منظوره مشورتي علمي و فني كه تركيب و چگونگي اجراي آن توسط طرفهاي آفريقايي زيرمنطقهايمربوط مشخص خواهد شد،
پ ـ در سطح منطقه، روشي كه شرايط آن در يك معاهده موسس جامعه اقتصادي آفريقا و به وسيله كميته چندمنظوره مشورتي فني و علمي مشخصخواهد شد.