ماده 37 ـ
مستخدمان مركز سالي يك ماه حق استفاده از مرخصي دارند. در ايام مرخصي استحقاقي حقوق، فوقالعادههاي شغل، جذب، سختي شرايط محيطكار، نوبت كاري، كسر صندوق، تضمين، همچنين كمك هزينه عايلهمندي و اولاد پرداخت ميشود.
تبصره 1 ـ مرخصي استحقاقي از نخستين ماه و نسبت مدت خدمت به مستخدم تعلق ميگيرد.
تبصره 2 ـ مرخصي كمتر از يك روز جوز مرخصي استحقاقي منظور ميشود. حداكثر مجموع ساعات مرخصي موضوع اين تبصره از (96) ساعت (12 روز)تجاوز نميكند.
تبصره 3 ـ شغل مستمر مستخدمي كه در حال استفاده از مرخصي استحقاقي است حفظ و در اين مدت وظايف او موقتاً به ديگري محول ميشود.
تبصره 4 ـ استفاده از مرخصي استحقاقي موكول به تقاضاي مستخدم و موافقت كتبي مدير يا رييس واحد يا جانشين او است.
تبصره 5 ـ هر گاه مدير يا رييس اداره بنا به مصالح اداري با تقاضاي مرخصي مستخدم از جهت مدت يا زمان استفاده موافقت نكند، اعطاي آن را با توافق به وقتديگري موكول ميكند. در صورتي كه مستخدم نتواند تا پايان سال تقويمي از اين مرخصي استفاده كند، مرخصي مزبور ذخيره ميشود.
تبصره 6 ـ هيچ مستخدمي با اختيار نميتواند بيش از پانزده روز از مرخصي استحقاقي سالانه خود را ذخيره كند و هر گاه از بقيه مرخصي ياد شده استفاده نكند،مدت زايد بر پانزده روز ذخيره نميشود.
تبصره 7 ـ مستخدمي كه در حال استفاده از مرخصي استحقاقي است و بنا به ضرورت توسط مسئولين ذيربط دعوت به كار شود باقيمانده مرخصي استحقاقيوي ذخيره ميشود.
ماده 38 ـ
مستخدمي كه در حال استفاده از مرخصي استحقاقي است، ميتواند درخواست تمديد مرخصي كند، در اين صورت بايد از موافقت با مرخصياطمينان حاصل كند. تاريخ شروع مرخصي اخير بلافاصله بعد از انقضاي مرخصي قبلي است و در صورت عدم موافقت با تمديد مرخصي، مستخدم مكلفاست در محل خدمت خود حاضر شود.
ماده 39 ـ
حداكثر مدتي كه مستخدم در يك سال تقويمي ميتواند از مرخصي استحقاقي همان سال و مرخصي ذخيره شده استفاده كند جمعاً از چهار ماه تجاوزنميكند.
ماده 40 ـ
مستخدمان ميتوانند هر سه سال يك بار مرخصي ذخيره شده مازاد بر يك ماده خود را بازخريد كنند. در اين صورت به نسبت هر يك ماه مرخصيذخيره شده معادل يك ماه حقوق و فوقالعادههاي مقرر در ماده (37) به آنان پرداخت ميشود.
ماده 41 ـ
موافقت با تقاضاي مرخصي استحقاقي ذخيره شده مستخدمي كه پس از پايان مرخصي بازنشسته ميشود الزامي است و در اين مورد حفظ پستسازماني ضروري نيست.
ماده 42 ـ
به دوران مرخصي استعلاجي زايد بر چهار ماه و به دوران مرخصي بدون حقوق، آمادگي به خدمت، تعليق منجر به محكوميت، انفصال موقت، غيبتموجه و خدمت وظيفه عمومي مرخصي استحقاقي تعلق نميگيرد.
ماده 43 ـ
مستخدمان دستگاههاي دولتي و نهادهاي انقلاب اسلامي نيز كه به مركز منتقل ميشوند برابر ضوابط اين فصل ميتوانند از مرخصي ذخيره شده خوداستفاده كنند.
ماده 44 ـ
هر گاه مستخدم شاغل بيمار شود و بيماري مانع از حضور او در محل خدمت باشد بايد مراتب را در كوتاهترين مدت ممكن به مركز اطلاع داده وگواهي پزشك معالج را به واحد متبوع خود جهت ارسال به كارگزيني تحويل دهد.
تبصره ـ كارگزيني موظف است گواهي بيش از هفت روز متوالي پزشكان معالج را براي اظهار نظر نوزد پزشك معتمد مركز ارسال كند و در صورتي كه مفادگواهي مورد تأييد قرار گيرد حكم مرخصي استعلاجي صادر كند. اگر مستخدم به نظر پزشك معتمد مبني بر عدم تأييد گواهي پزشك معالج معترض باشد،موضوع به كميسيون پزشكي مركب از سه نفر پزشك و يك نفر نماينده مركز ارجاع ميشود. نظر اين كميسيون قطعي است.
ماده 45 ـ
جز در مورد بيماريهاي صعبالعلاج حداكثر مدت استفاده از مرخصي استعلاجي چهار ماه در هر سال است.
ماده 46 ـ
تشخيص ابتلا به بيماري صعبالعلاج و تعيين مدت معذوريت وي به عهده كميسيون پزشكي است. حداكثر اين معذوريت شش ماه است و برايشش ماه ديگر قابل تمديد است و پس از آن مستخدم ازكارافتاده محسوب ميشود.
ماده 47 ـ
به مستخدمي كه از مرخصي استعلاجي استفاده ميكند به جز مستخدمان موضوع ماده (46) حقوقي و فوقالعادههاي مقرر در ماده (37) و در صورتيكه به بيماري صعبالعلاج مبتلا شوند زايد بر چهار ماه تا زماني كه بيماري ادامه داشته باشد و يا ازكارافتاده شوند فقط حقوق پرداخت ميشود.
ماده 48 ـ
دان دسته از مستخدمان مركز كه از نظر بازنشستگي مشمول مقررات قانون تأمين اجتماعي هستند از لحاظ استفاده از مرخصي استعلاجي تابع قانونياد شده خواهند بود. مركز ميتواند حقوق و فوقالعادهاي آنان را در مورد بيماريهاي كمتر از چهار روز و مابهالتفاوت حقوق و فوقالعادههاي متعلقه با غرامتدستمزد ايام بيماري آنان را در مورد بيماريهاي بيش از چهار روز تا حداكثر مقرر در ماده (45) پرداخت كند.
ماده 49 ـ
مدت مرخصي استعلاجي با پرداخت كسور بازنشستگي يا حق بيمه مربوط جزو سنوات خدمت مستخدم محسوب ميشود.
ماده 50 ـ
مستخدم ميتواند به پيشنهاد مير مسئول و موافقت مدير عامل مركز از مرخصي بدون حقوق استفاده كند.
ماده 51 ـ
حداكثر مدتي كه مستخدم در طول خدمت خود ميتواند از مرخصي بدون حقوق استفاده كند، سه سال است. ليكن در مواردي كه مرخصي بدونحقوق به منظور ادامه تحصيلات عالي در رشته مربوط به شغل مورد تصدي مستخدم باشد به پيشنهاد واحد مربوط و تصويب مدير عامل تا دو سال ديگر قابلتمديد است.
تبصره 1 ـ اعطاي مرخصي بدون حقوق به مستخدم آزمايشي در طول دوره آزمايشي تا حداكثر دو ماه با رعايت مقررات اين فصل امكانپذير است.
تبصره 2 ـ در مواردي كه بيماري مستخدم به تأييد پزشك معتمد برسد ليكن كميسيون پزشكي آن را صعبالعلاج تشخيص ندهد موافقت با مرخصي بدونحقوق الزامي است.
ماده 52 ـ
حفظ شغل مستمر مستخدم در مدت مرخصي بدون حقوق الزامي نيست و در صورتي كه پس از پايان مرخصي بدون حقوق، شغلي براي ارجاع بهمستخدم وجود نداشته باشد آماده به خدمت ميشود.
ماده 53 ـ
مدت مرخصي بودن حقوق از هيچ لحاظ جزو سوابق خدمت مستخدم محسوب نميشود.
ماده 54 ـ
در احتساب مرخصيهاي استحقاقي، استعلاجي و بدون حقوق روز، ماه و سال مطابق تقويم رسمي كشور است.
ماده 55 ـ
مركز ميتواند مستخدمان خود را بيمه فوت و حوادث كند.
ماده 56 ـ
مركز ميتواند از راههاي مقتضي وسايل بهداشت و درمان مستخدمان خود و افراد تحت تكفل آنان را فراهم كند.
ماده 57 ـ
مركز ميتواند به منظور تأمين سلامتي و بهداشت و درمان مستخدمان و افراد تحت تكفل آنان همه ماهه مبلغي تحت عنوان حق درمان با تمايلمستخدمان از حقوق آنان كسر كرده و با افزودن سهم خود، آنان را از اين نظر بيمه كند.
ماده 58 ـ
مركز مستخدمان خود را در تشكيل شركتهاي تعاوني و صندوق قرضالحسنه تشويق كرده و امكانات لازم را در اختيار شركت تعاوني و صندوققرضالحسنه كاركنان قرار ميدهد.
ماده 59 ـ
مركز ميتواند نسبت به تأسيس مهد كودك براي كاركنان خود اقدام كرده و امكانات لازم را در اختيار آن قرار دهد.
ماده 60 ـ
مركز ميتواند براي استراحت و تمديد قواي كاركنان و بازدهي بهتر آنان نسبت به ايجاد امكانات ورزشي و تسهيلات رفاهي از قبيل استراحتگاهها،زايرسراها و نظاير آن اقدام و هر روز اداري يك وعده غذاي گرم تهيه و در اختيار آنان قرار دهد.
ماده 61 ـ
مركز ميتواند از محل بودجه مصوب در جهت تعاون و رفاه مستخدمان به آنان وام اعطا كند.
تبصره ـ انواع، ميزان، شرايط و ضوابط وامهاي موضوع اين ماده به تصويب مجمع عمومي ميرسد.