ماده 12 ـ
مجازاتهاي مقرر در اين قانون پنج قسم است.
1 ـ حدود 2 ـ قصاص 3 ـ ديات 3 ـ تعزيرات 5 ـ مجازاتهاي بازدارنده
ماده 13 ـ
حد، به مجازاتي گفته ميشود كه نوع و ميزان و كيفيت آن در شرع تعيين شده است.
ماده 14 ـ
قصاص، كيفري است كه جاني به آن محكوم ميشود و بايد با جنايت او برابر باشد
ماده 15 ـ
ديه، مالي است كه از طرف شارع براي جنايت تعيين شده است.
ماده 16 ـ
تعزير، تأديب و يا عقوبتي است كه نوع و مقدار آن در شرع تعيين نشده و به نظر حاكم واگذار شده است از قبيل حبس و جزاي نقدي وشلاق كه ميزان شلاق بايستي از مقدار حد كمتر باشد.
ماده 17 ـ
مجازات بازدارنده، تأديب يا عقوبتي است كه از طرف حكومت به منظور حفظ نظم و مراعات مصلحت اجتماع در قبال تخلف از مقرراتو نظامات حكومتي تعيين ميگردد از قبيل حبس، جزاي نقدي، تعطيل محل كسب، لغو پروانه و محروميت از حقوق اجتماعي و اقامت در نقطه يا نقاطمعين و منع از اقامت در نقطه يا نقاط معين و مانند آن.
ماده 18 ـ
مدت كليه حبسها از روزي شروع ميشود كه محكومعليه به موجب حكم قطعي قابل اجرا محبوس شده باشد.
تبصره ـ چنانچه محكومعليه قبل از صدور حكم به علت اتهام يا اتهاماتي كه در پرونده امر مطرح بوده بازداشت شده باشد دادگاه پس از تعيينتعزير، از مقدار تعزير تعيين شده يا مجازات بازدارنده به ميزان بازداشت قبلي وي كسر ميكند.
ماده 19 ـ
دادگاه ميتواند كسي را كه به علت ارتكاب جرم عمدي به تعزير يا مجازات بازدارنده محكوم كرده است به عنوان تتميم حكم تعزيري يابازدارنده مدتي از حقوق اجتماعي محروم و نيز از اقامت در نقطه يا نقاط معين ممنوع يا به اقامت در محل معين مجبور نمايد.
ماده 20 ـ
محروميت از بعضي يا همه حقوق اجتماعي و اقامت اجباري در نقطه معين يا ممنوعيت از اقامت در محل معين بايد متناسب با جرم وخصوصيات مجرم در مدت معين باشد. در صورتي كه محكوم به تبعيد يا اقامت اجباري در نقطهاي يا ممنوعيت از اقامت در نقطه معين در اثناي اجرايحكم، محل را ترك كند و يا به نقطه ممنوعه بازگردد، دادگاه ميتواند با پيشنهاد دادسراي مجري حكم، مجازات مذكور را تبديل به جزاي نقدي و يازندان نمايد.
ماده 21 ـ
ترتيب اجراي احكام جزايي و كيفيت زندانها به نحوي است كه قانون آيين دادرسي كيفري و ساير قوانين و مقررات تعيين مينمايد.