ماده 9 -
دولت موظف است تا زماني كه نياز كشور رفع نشده است و داوطلبان واجد شرايط، به ترتيب مذكور در اين قانون وجود دارند،اعتبار لازمبراي بورس و وام تحصيلي را در بودجه كل كشور منظور و نيز سهميه ارزي مربوط را پيشبيني كند.
ماده 10 -
متناسب با ميزان بودجه و رعايت آييننامههاي مربوط، دولت هر سال علاوه بر دانشجويان ممتاز به تعدادي از دانشجويان اعزامي كهامكان تأمين هزينههاي تحصيلي خود را نداشته باشند در قبال اخذ تعهد رسمي، بورس يا وام تحصيلي اعطاء مينمايد.
تبصره - اعطاي كليه بورسهاي آموزشي (اعم از بورسهاي دولتي و بورسهايي كه كشورهاي ديگر در اختيار دولت ايران ميگذارند) و نيز وامتحصيلي از طريق وزارت انجام ميگيرد.
ماده 11 -
كساني كه با استفاده از بورس تحصيلي دولت به خارج ميروند بايد متعهد شوند و تضمين بسپارند كه دو برابر و حداكثر ده سال و كسانيكه از وام استفاده ميكنند، 1.5 برابر و حداكثر 8 سال و كساني كه از ارز تحصيلي استفاده مينمايند برابر مدتي كه در خارج از كشور تحصيل كردهاند وحداكثر 6 سال، در محلي كه وزارت مربوطه تعيين ميكند خدمت كنند.
ماده 12 -
دانشجوياني كه از بورس و يا وام كامل تحصيلي استفاده ميكنند، فقط ميتوانند اشتغال به كارهاي علمي داشته باشند. دانشجويان ديگرنيز فقط با اجازه سرپرستي ميتوانند به كارهايي بپردازند كه مغاير با شؤون و وظايف اسلامي نباشد و موجب عدم موفقيت آنها در تحصيل نگردد.
ماده 13 -
ارز تحصيل تنها به كساني تعلق ميگيرد كه مطابق مقررات اين قانون براي ادامه تحصيل به خارج از كشور، اعزام شوند.
تبصره - دانشجوياني كه قبل از تصويب اين قانون اعزام شدهاند مشمول اين ماده نبوده و در اين مورد طبق ضوابط گذشته با آنان رفتار خواهد شد.
ماده 14 -
مشمولان نظام وظيفه به شرط عدم غيبت با سپردن تعهد ميتوانند جهت ادامه تحصيل طبق ضوابط وزارت به خارج اعزام شوند.