مصوبه
نخست وزير
مورخ 1358/6/25
ماده 1 ـ
اصطلاحاتي كه در اين قانون به كار برده مي‌شود از نظر اجراي اين قانون به شرح زير تعريف مي‌شود:
كشاورزي ـ عبارت است از بهره‌برداري از آب و زمين به منظور توليد محصولات گياهي و حيواني (از قبيل زراعت، باغداري، درختكاري مثمر و‌غيرمثمر، جنگلداري، جنگلكاري، دامداري، پرورش طيور و زنبور عسل و آبزيان)
احياء اراضي ـ عملياتي است كه با تغيير وضع طبيعي زمين و به وسيله اقداماتي كه در عرف آباد كردن محسوب است (از قبيل زراعت، درختكاري،بناساختن، ايجاد تأسيسات و غيره) آن را براي بهره‌برداري آماده سازد.
انواع اراضي به شرح ذيل تعريف مي‌گردد:
الف ـ اراضي موات ـ زمينهايي است كه سابقه احياء و بهره‌برداري ندارد و به صورت طبيعي باقي مانده است.
ب ـ اراضي داير ـ زمينهاي احياء شده‌اي است كه مستمراً مورد بهره‌برداري است.
ج ـ اراضي آيش ـ زمين دايري است كه به صورت متناوب طبق عرف محل براي دوره معيني بدون كشت بماند.
د ـ اراضي باير ـ زمينهايي است كه سابقه احياء دارد ولي به علت اعتراض و عدم بهره‌برداري براي مدت 5 سال متوالي بدون عذر موجه متروك‌مانده و يا بماند.
ه ـ جنگل و بيشه طبيعي: جنگل يا بيشه طبيعي به مجتمعي اطلاق مي‌شود متشكل را عرصه و هوايي و مركب از موجودات زنده از منشاء نباتي(درخت ـ درختچه ـ بوته ـ نهال ـ علف ـ خزه) و حيواني، صرف نظر از درجه تكامل آن كه دست بشر در ايجاد و پرورش آن دخيل نبوده باشد.
و ـ مرتع: زميني است اعم از كوه و دامنه يا زمين مسطح كه در فصل چرا داراي پوششي از نباتات علوفه‌اي خودرو بوده و با توجه به سابقه چرا‌عرفاً مرتع شناخته شود، اراضي كه آيش زراعتند ولو آن كه داراي پوشش نباتات علوفه‌اي خودرو باشند مشمول تعريف مرتع نيستند. اگر مرتع داراي‌درختان جنگلي خودرو باشد مرتع مشجر ناميده مي‌شود.
ز ـ اراضي جنگلي: به جنگل تكامل نيافته‌اي اطلاق مي‌شود كه به يكي از اشكال زير باشد:
1 ـ تعداد كنده درخت يا نهال با بوته جنگلي در هر هكتار آن جداگانه يا مجموعاً از يكصد عدد تجاوز نمايد.
2 ـ درختان جنگلي به صورت پراكنده موجود باشد به نحوي كه حجم آن در هر هكتار در شمال ايران (از حوزه آستارا تا حوزه گليداغي) كمتر از‌پنجاه متر مكعب و در ساير نقاط ايران كمتر از بيست متر مكعب باشد.
اگر در اراضي (بند 2) درخت شمشاد وجود داشته باشد و حجم درختان آن بيش از سي متر مكعب در هكتار باشد جنگل شمشاد محسوب مي‌گردد.
ح ـ اراضي مستحدثه: زميني است كه در نتيجه خشك افتادن آب درياها ـ درياچه‌ها و تغيير بستر رودخانه‌ها يا خشك شدن تالاب ايجاد شده‌باشد.
ط ـ اراضي ساحلي: زمينهايي است كه در مجاورت حريم دريا و درياچه و يا اراضي مستحدثه قرارداد و با توجه به تعريف انواع اراضي مذكور در‌اين قانون بر حسب مورد در حكم يكي از آنها محسوب خواهد شد.
