ماده سي و نهم

1ـ اشخاصي که در استفاده از مصونيتها و مزايا ذيحق مي‌باشند به مجرد ورود به قلمرو کشور پذيرنده براي تصدي مأموريت خود از اين مصونيتها و مزايا بهره مند مي‌شوند و اگر قبلاً در قلمرو آن کشور باشند استفاده از اين مزايا و مصونيتها از تاريخي است که انتصاب آنها به وزارت امور خارجه يا هر وزارتخانه ديگر کشور پذيرنده که مقرر است اعلام گردد.
2ـ وقتيکه مأموريت شخصي بهره مند از مزايا و مصونيتها خاتمه يابد اين مزايا و مصونيتها معمولاً در موقع ترک خاک کشور پذيرنده يا در انقضاي موعد مناسبي که براي انجام اين منظور به وي اعطاء مي‌شود قطع مي‌گردد. ليکن اين مزايا و مصونيتها حتي در صورت وجود اختلاف مسلحانه تا اين مواعد ادامه خواهد داشت.
معهذا مصونيت نسبت به اعمالي که شخص بهره مند در اجراي وظائف خود به سمت عضو مأموريت انجام داده باقي است.
3ـ در صورت فوت يکي از اعضاء مأموريت اعضاي خانواده او از مزايا و مصونيتها تا انقضاي مهلت مناسبي که براي ترک خاک کشور پذيرنده به‌آنها اعطاء مي‌گردد کما في السابق بهره مند خواهند بود.
4ـ در صورت فوت يک عضو مأموريت که تبعه کشور پذيرنده يا مقيم دائم در آن کشور نمي باشد و يا در صورت فوت يکي از بستگان او که اهل خانه او هستند کشور پذيرنده خروج اموال منقول متوفي را اجازه مي‌دهد به استثناي اموالي که در کشور پذيرنده تحصيل شده و در موقع فوت ممنوع الصدور باشد. از اموال منقول که وجود آن در کشور پذيرنده صرفاً به‌سبب حضور متوفي در آنجا به سمت عضو مأموريت يا يکي از بستگان عضو مأموريت بوده ماليات بر ارث اخذ نمي گردد.