با تذکار اين معني که همه مردم کشورها از ديرباز قائل به نظامات خاصي در مورد نمايندگان سياسي مي‌باشند با معرفت به مقاصد و اصول منشور ملل متحد درباره تساوي مطلق دولتها و حفظ صلح و امنيت بين المللي و توسعه روابط دوستانه بين ملتها. با اعتقاد به اينکه يک قرارداد بين المللي درباره روابط و مزايا و مصونيتهاي نمايندگان سياسي در بهبود مناسبات دوستانه بين کشورها هرچند طرز و اساس حکومت و اصول اجتماعي آنها تفاوتهائي با يکديگر داشته باشند مؤثر خواهد بود. با اذعان به اينکه منظور از مزايا و مصونيتهاي مذکور در فوق منتفع ساختن افراد نيست و بلکه مراد تأمين حسن اجراء وظائف بين الملل همچنان حاکم خواهد بود. نسبت به موارد زير توافق نمودند: