نظريه مشورتي اداره كل حقوقي قوه قضائيه شماره 988/94/7 ـ 1394/4/21

شماره پرونده 1548 ـ 16/9 ـ 93
سؤال
زوجه به استناد بند يک تبصره ماده 1130 قانون مدني دادخواست الزام زوج به طلاق به دليل عسر و حرج تقديم کرده است. زوج جريان دادرسي بدون قبول دلايل ارائه شده از ناحيه زوجه با خواسته مشاراليها موافقت مي‌کند و در نهايت طرفين درخواست طلاق توافقي و صدور گواهي عدم امکان سازش به استناد ماده 26 قانون حمايت خانواده مصوب 1391/12/1 مي‌نمايند، مستدعي است در فرض مذکور بفرمائيد.
1ـ آيا مي‌شود خواسته را به شرح مذکور تغيير داد يا خير؟
2ـ در صورت مثبت بودن پاسخ آيا بايد به استناد ماده 25 قانون حمايت خانواده مصوب 1391/12/1 طرفين را جهت سازش به مرکز مشاوره فرستاد يا چون در ابتداء خواسته «الزام زوج به طلاق» به جهت عسر و حرج بوده به استناد ماده 27 قانون مذکور بايد موضوع به داوري ارجاع شود؟
3ـ چنانچه پس از صدور گواهي عدم امکان سازش و قطعيت آن زوج منصرف شود با توجه به اينکه در ابتداء زوجه خواهان طلاق بوده است، مي‌شود گواهي مذکور را اجرا کرد؟
نظريه شماره 988/94/7 ـ 1394/4/21
نظريه مشورتي اداره كل حقوقي قوه قضائيه
1ـ اگر طرفين در حين رسيدگي نخستين نسبت به طلاق توافق نمايند، با عنايت به ماده 8 قانون حمايت خانواده مصوب 1391، دادگاه بدوي به طلاق توافقي رسيدگي و رأي صادر مينمايد.
2ـ با توجه به اطلاق ماده 25 قانون حمايت خانواده مصوب 1391/12/1، ارجاع طرفين به مركز مشاوره خانواده فرض سؤال را نيز شامل ميشود.
3ـ هر گاه پس از صدور گواهي عدم امكان سازش، زوج از توافق خود منصرف شود و به همين لحاظ متعاقباً از اجراي گواهي مزبور استنكاف ورزد، چنانچه زوجه بنا بر اعلام دادگاه صادركننده گواهي عدم امكان سازش و يا به موجب سند رسمي، در اجراي صيغه طلاق وكالت بلاعزل داشته باشد، مستنداً به ماده 36 قانون حمايت خانواده مصوب 1391، عدم حضور زوج مانع اجراي صيغه طلاق و ثبت آن نيست.