راي هيأت عمومي ديوان عدالت اداري شماره هـ/89/605 ، 1389/10/11

تاريخ: 1389/9/15 شماره دادنامه: 381 کلاسه پرونده: 89/605
مرجع رسيدگي: هيأت عمومي ديوان عدالت اداري.
شاكي: شركت مادر تخصصي بازرگاني دولتي ايران.
موضوع شکايت و خواسته: اعلام تعارض آراء بين دادنامه شماره 2580 مورخ 1387/11/16، در پرونده كلاسه 1/87/921، صادره از شعبه اول ديوان عدالت اداري مبني بر ورود شكايت با دادنامه شماره 337 مورخ 1386/3/27، در پرونده كلاسه 1337/85/14 صادره از شعبه 14 ديوان عدالت اداري مبني بر رد شكايت.
گردشکار: رئيس هيأت مديره و مديرعامل شركت مادر تخصصي بازرگاني دولتي ايران طي درخواست تقديمي به شماره86736/11/ص مورخ1388/10/22، اعلام داشته است، شعب اول و چهاردهم ديوان عدالت اداري در خصوص الزام به پرداخت عيدي دوران اسارت آزادگان، آراء متناقضي صادر نموده‎اند. با عنايت به اينكه اين حق در قانون حمايت آزادگان پيش‎بيني نگرديده است و پرداخت مبلغ قطعي عيدي سالانه كاركنان الزاماً در ضوابط اجرايي بودجه هر سال پيش‎بيني و منوط به تصويب هيأت محترم وزيران و مختص به افراد شاغل و بازنشسته مي‎باشد، فلذا به جهت صدور آراء معارض در موضوع واحد و به استناد ماده 19 قانون ديوان عدالت اداري خواهان رسيدگي و ارجاع امر به هيأت عمومي جهت صدور رأي وحدت رويه گرديده است. مشروح آراء به شرح زير مي‎باشد. الف ـ شعبه اول ديوان عدالت اداري در رسيدگي به پرونده كلاسه 87/921، موضوع شكايت آقاي محمدحسين جعفرزاده، به طرفيت وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشكي و به خواسته تقاضاي صدور حكم مبني بر الزام خوانده به پرداخت حق لباس و حق ماموريت و عيدي دوران اسارت به مدت 5/6 سال، طي دادنامه شماره 2580 مورخ 1387/11/16، چنين انشاء رأي نموده است: نظر به اينكه بر اساس ماده 13 قانون حمايت از آزادگان مرخصي استحقاقي آزادگان به ميزان دو برابر سنوات خدمتي آنان براساس آخرين حقوق و مزايا قابل پرداخت مي‎باشد و حق لباس و حق ماموريت كه با توجه به شغل و ماموريت پرسنل در زمان اشتغال تعلق مي‎گيرد جزء حقوق و مزاياي مستمر محسوب نمي‎شود و مجوز قانوني جهت پرداخت موارد مذكور موجود نمي‎باشد، عليهذا حكم به رد شكايت شاكي در قسمت مزبور به مطالبه حق ماموريت و حق لباس براي دوران اسارت صادر و اعلام مي‎دارد، در خصوص مطالبه عيدي براي دوران مذكور مستنداً به ماده قانوني مذكور خواسته شاكي در اين قسمت موجه بوده و حكم به ورود شكايت مطروحه در حد پرداخت عيدي ساليانه براي مرخصي استحقاقي ايام اسارت صادر و اعلام مي‎دارد. ب ـ شعبه چهاردهم ديوان عدالت اداري در رسيدگي به پرونده كلاسه 85/1337، موضوع شكايت آقاي عليرضا درخشان‌پور، به طرفيت شركت بازرگاني دولتي ايران و به خواسته الزام به پرداخت حقوق و مزاياي مرخصي و عيدي دوران اسارت، طي دادنامه شماره 337 مورخ 1386/3/22 چنين انشاء رأي نموده است: نظر به تبصره ماده 8 قانون حمايت از آزادگان (اسراي آزادشده) بعد از ورود به كشور مصوب 1368/9/13، مبني بر ذخيره شدن مرخصي‎هاي استحقاقي ساليانه آزادگان به نسبت مدت اسارت و ماده 13 اين قانون دائر به احتساب هر يك سال اسارت در سابقه خدمت رسمي به مدت دو سال شركت خوانده ملزم به پرداخت حقوق و مزاياي مربوط به مرخصي‎هاي استحقاقي ساليانه به نسبت مدت اسارت با لحاظ ماده 13 مذكور در حق خواهان مي‎گردد و راجع به مطالبه عيدي دوران اسارت نظر به عدم پيش‎بيني اين حق در قانون و موجه نبودن دادخواست در اين قسمت حكم به رد آن صادر و اعلام مي‎گردد.
هيأت عمومي ديوان در تاريخ فوق با حضور رؤسا و مستشاران و دادرسان علي‎البدل شعب ديوان تشکيل و پس از بحث و بررسي و انجام مشاوره با اکثريت آراء به شرح آتي مبادرت به صدور رأي مي‎نمايد.