نظريه

با توجه به مواد 274 و 279 و 489 و 499 قانون آئين دادرسي مدني كه در ذيل درج مي‌گردد:
ماده 274- هر يك از اصحاب دعوي كه جلب شخص ثالثي را لازم بداند مي‌‌تواند به موجب دادخواست از دادگاه درخواست جلب آن شخص را بنمايد اعم از اينكه دعوي در مرحله نخستين باشد يا پژوهش.
ماده 279- جريان دادرسي در مورد جلب شخص ثالث مانند جريان دادرسي اصلي است.
ماده 489- رسيدگي پژوهشي به تقديم دادخواست مي‌شود و اين دادخواست را مي‌توان مستقيماً به دادگاه مرجع رسيدگي پژوهشي يا دادگاهي كه حكم يا قرار را داده است تقديم كرد و يا به دادگاه استان و يا دادگاه شهرستان و يا دادگاه بخش محل اقامت پژوهش خواه و يا به نزديكترين دادگاه به محل اقامت او.
ماده 499- در غير مورد ماده قبل هرگاه دادخواست پژوهشي به دفتر دادگاه صادر كننده حكم يا دادگاه محل اقامت پژوهش خوانده يا دادگاه نزديكتر به محل اقامت او داده شده باشد مدير دتفر آ دادگاه موافق ماده 497 اقدام نموده و پس از اتمام مبادله لوايح و يا عدم وصول پاسخ از ناحيه يكي از طرفين درمهلت مقرر در اولين مهلت پرونده را به دادگاه مرجع شكايت پژوهشي فرستاده مدير دفتر دادگاه مرجع پژوهش پرونده كار را به دادگاه مي‌فرستد دادگاه پس از وصول پرونده مانند حكم مذكور در ماده 497 عمل مي‌كند.
درباره سئوال فوق كميسيون مشورتي آئين دادرسي مدني اداره حقوقي در جلسه مورخ 1343/10/5 چنين اظهارنظر كرده است:
چون بر طبق ماده 274 قانون آئين دادرسي مدني هر يك از اصحاب دعوي كه جلب شخص ثالثي را لازم بداند مي‌تواند به موجب دادخواست (اعم از اينكه دعوي در مرحله نخستين يا پژوهش باشد) از دادگاه درخواست جلب آن شخص را بنمايد بنابراين چنانچه دادخواست پژوهشي به استناد ماده 489 قانون مزبور به دفتر دادگاه شهرستان (غير مرجع رسيدگي پژوهشي) تقديم شود علاوه بر اينكه دعوي جلب در مرحله پژوهشي از فروع دعواي اصلي است طبق مادين 479 و 299 قانون آئين دادرسي مدني مدير دفتر دادگاه مكلف است نسبت به انجام مبادله لوايح نسبت به هر دو دادخواست (پژوهشي و جلب اقدام نموده و پرونده را به دادگاه مرجع پژوهشي ارسال دارد.