صدور برات بالذات عمل تجارتي است.

چون طبق بند 8 ماده 2 قانون تجارت صدور برات بالذات و به طور مطلق عمل تجارتي محسوب شده شرط و قيد مذكور در ماده 318 آن قانون كه در فصل چهار در مورد زمان انشاء‌ گرديده و بدين مضمون است (دعاوي راجعه به برات و فته طلب و چك كه از طرف تجار يا براي امور تجارتي صادر شده) مربوط به فته طلب و چك معامله مي باشد و ارتباطي با برات ندارد و تخصيص شرط و قيد به خصوص برخلاف ظاهر اوليه عبارت قسمت آخر آن ماده خواهد بود و صحيح نيست و اين امر تهافت و مغايرتي با ماده 309 قانون تجارت نخواهد داشت و راجع به اينكه طبق حكم مورد فرجام، فرجامخواه تاجر شناخته نشده است اشكالي متوجه نخواهد بود و اعتراضات فرجامي تحت عنواني نيست كه در حدود قانون نسبت به آن حكم خللي وارد آورد و مستلزم نقض آن گردد.