محروميت راننده از( حق تصدي وسائل موتوري ) به جاي محروميت از حق رانندگي ) ازموجبات نقص نيست

در مورد محكوميت رانندگان به محروميت از حق تصدي وسائل موتوري علاوه بر محروميت از حق رانندگي طبق ماده 2 قانون تشديد مجازات رانندگان ازشعب 2 و 8 ديوان عالي كشور دو رأي مختلف به شرح زير صادر گرديده است:
الف ـ دادنامه شماره 4401 ـ 1335/11/3 شعبه دوم ديوان عالي كشور به استدلال اين كه: چون در موارد پيش بيني شده در ماده 2 قانون تشديد مجازات رانندگان راننده يا متصدي وسائل موتوري بر حسب مورد از حق رانندگي و يا تصدي به وسائل موتوري براي مدت معيني محروم مي گردد و با اين حال محروميت راننده از حق تصدي به وسائل موتوري برخلاف قانون به نظر مي رسد.
رأي فرجام خواسته را به موجب ماده 430 قانون اصول محاكماتجزائي نقض نموده است.
ب‌ـ در مورد مشابه شبعه هشتم ديوان عالي كشور به موجب دادنامه شماره 3893 ـ 1335/10/17 با ذكر اينكه: و محروميت متهم نيز از حق رانندگي بوده و جمله (يا تصدي به وسائل موتوري) محمول بر اثر اشتباه و موثر در نقض نيست.
حكم مميز عنه را ابرام كرده است.
بر اثر بروز اختلاف موضوع درهيأت عمومي ديوان عالي كشور طرح گرديده است و به اكثريت به شرح زير رأي داده اند.