ماده 1 ـ
كليه افراد ايراني با تحصيلات فوق ديپلم و بالاتر كه پس از تاريخ 1367.4.1 از مراكز آموزش عالي گروه پزشكي در داخل و يا خارج از‌كشور فارغ‌التحصيل شده يا مي‌شوند و خدمت آنان از سوي وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشكي مورد نياز اعلام مي‌گرددـ مكلف‌اند حداكثر مدت24 ماه اول پس از فراغت از تحصيل خود را در داخل كشور و در مناطق مورد نياز بهداشت، درمان و آموزش پزشكي و تشكيلات تابعه آن خدمت‌نمايند.
تبصره 1 ـ مدت خدمت در مقطع كارداني يك سال مي‌باشد.
تبصره 2 ـ مدت فوق براي كمتر از 2 سال بر حسب محروميت نقاط به تفصيل آيين‌نامه‌اي خواهد بود كه به تصويب هيأت وزيران خواهد رسيد.
تبصره 3 ـ كساني كه خدمت موضوع اين قانون را به انجام رسانيده همچنين كساني كه داراي پروانه دائم پزشكي بوده و يا واجد شرايط دريافت‌پروانه دائم باشند، با دريافت مدرك تحصيلي جديد مشمول خدمات موضوع اين قانون نمي‌باشند.
تبصره 4 ـ پزشكان عمومي ذكور مشمول اين قانون و قانون پيام‌آوران بهداشت موظف‌اند حداقل يك سال خدمات قانوني را در مراكز بهداشتي و‌درماني روستاها و بخشهاي كشور انجام دهند.
تبصره 5 ـ مستخدمين رسمي دولت و كادر ثابت نيروهاي مسلح و اعضاي هيأت علمي دانشگاه‌ها و مؤسسات آموزش عالي و تحقيقاتي خدمت‌موضوع اين قانون را در نقاط مورد نياز سازمان ذيربط به شرط داشتن واحدهاي بهداشتي، درماني انجام خواهند داد.
